ту́паць, -аю, -аеш, -ае; незак.

1. Стукаць, біць нагой (нагамі) аб зямлю, падлогу і пад.

Т. нагамі.

2. Хадзіць (разм.).

Маці тупала каля печы.

|| аднакр. ту́пнуць, -ну, -неш, -не; -ні (да 1 знач.).

|| наз. ту́панне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

шмя́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм.

1. каго-што. Упускаць, кідаць, утвараючы глухі гук.

2. Стукаць, утвараючы глухі гук.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

kláppern

vi груката́ць, сту́каць; грыме́ць, бры́нкаць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

кракірава́ць

(фр. croquer)

стукаць сваім шарам у шар праціўніка пры гульні ў кракет.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

бараба́ніць, -ню, -ніш, -ніць; незак.

1. Біць у барабан (у 1 знач.).

2. Часта і дробна стукаць па чым-н. (разм.).

Дождж барабаніць.

3. перан., што і без дап. Гучна, невыразна, без майстэрства гаварыць, чытаць, іграць на якім-н. інструменце.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

pukać

puka|ć

незак. стукаць;

serce pukać — сэрца б’ецца;

~ć do drzwi — стукаць (грукаць) у дзверы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

schéppern

vi пасту́кваць, сту́каць, бры́нкаць, бразджа́ць, дры́нкаць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

бу́хаць, -аю, -аеш, -ае; незак.

1. Утвараць глухі адрывісты гук.

Усю ноч бухаюць гарматы.

2. З сілай стукаць, удараць, падаць.

Б. у дзверы.

Б. аб зямлю.

|| зак. і аднакр. бу́хнуць, -ну, -неш, -не; -ні.

|| звар. бу́хацца, -аюся, -аешся, -аецца.

|| наз. бу́ханне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

бубаце́ць, ‑ціць; незак.

Разм. Аднастайна стукаць (пра гукі падання кропель дажджу і пад.). Лілася са шланга, пырскала вада, бубацела па лісці кветак. М. Стральцоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шара́хать несов.

1. (ударять, стрелять) разг. сту́каць, тра́хаць, шара́хаць, жа́хаць;

2. см. шара́хаться;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)