стацыяна́рнік, ‑а, м.

Разм. Студэнт стацыянара (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

medic [ˈmedɪk] n. infml

1. до́ктар

2. студэ́нт-ме́дык

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

саку́рснік, ‑а, м.

Студэнт з аднаго з кім‑н. курса.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

усхо́днік, ‑а, м.

Разм. Студэнт, вучоны, які займаецца пытаннямі ўсходазнаўства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чацвёрачнік, ‑а, м.

Разм. Вучань, студэнт, які пастаянна атрымлівае чацвёркі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыплама́нт, ‑а, М ‑нце, м.

1. Студэнт, які выконвае дыпломную работу. — Я студэнт Ленінградскага архітэктурнага. Дыпламант. Гэта мой дыпломны праект. Шамякін.

2. Удзельнік конкурсу, агляду і пад., узнагароджаны дыпломам. Дыпламант конкурсу музыкантаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

матэма́тык, ‑а, м.

Спецыяліст у галіне матэматыкі. // Разм. Студэнт матэматычнага факультэта.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вячэ́рнік, ‑а, м.

Разм. Навучэнец, студэнт навучальных устаноў, якія працуюць вечарам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

педфа́ковец (студе́нт педагоги́ческого факульте́та) педфа́кавец, -каўца м. (студэ́нт педагагі́чнага факультэ́та).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ме́дык, ‑а, м.

Спецыяліст па медыцыне, урач. // Разм. Студэнт медыцынскай навучальнай установы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)