сардэ́чнік², -а, мн. -і, -аў, м. (спец.).

Стрыжань, які з’яўляецца ўнутранай часткай чаго-н., на які навіваецца, надзяваецца што-н.

Жалезны с.

С. электрамагніта.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

намагні́ціць, ‑нічу, ‑ніціш, ‑ніціць; зак., што.

Падаць якасці магніта. Намагніціць сталёвы стрыжань.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лом¹, -а, мн. ламы́, -о́ў, м.

Металічны завостраны стрыжань, якім разбіваюць, ломяць што-н. цвёрдае.

Калоць лёд ломам.

|| памянш. ло́мік, -а, мн. -і, -аў, м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

флама́стэр, ‑а, м.

Карандаш, у якім пішучым элементам з’яўляецца порысты стрыжань, насычаны фарбавальнікам.

[Англ. flowmaster.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наткну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; -ну́ты; зак. каго-што.

Праткнуўшы, насадзіць на вастрыё, стрыжань.

Н. матыля на шпільку.

|| незак. натыка́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

электро́дны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да электрода. Электродныя працэсы. // Які з’яўляецца электродам. Электродны стрыжань.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шашлы́к, -у́, мн. -і́, -о́ў, м.

Страва з кавалачкаў мяса (бараніны, ялавічыны, свініны і інш.), нанізаных на металічны стрыжань (шампур) і засмажаных над вуглямі.

|| прым. шашлы́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ніт¹, ніта, мн. ніты, -аў, м.

Металічны стрыжань, які мае на адным канцы галоўку, а на другім — разьбу, на якую накручваецца гайка; болт (спец., уст.).

|| прым. ні́тавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

маланкаадво́д, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

Вертыкальны металічны стрыжань, злучаны провадам з зямлёй, які служыць для аховы будынкаў ад прамых удараў маланкі; громаадвод.

|| прым. маланкаадво́дны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

штыфт, ‑а, М ‑фце, м.

Невялікі цыліндрычны і канічны стрыжань, які прымяняецца для нерухомага злучэння дзвюх дэталей машын.

[Ням. Stift.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)