бясе́днік, ‑а, м.

Разм. Удзельнік бяседы. Бяседнікі ядуць і стравы хваляць. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

куліна́рыя, ‑і, ж.

1. Майстэрства прыгатавання ежы. Курсы кулінарыі.

2. зб. Стравы.

[Ад лац. culinarius — кухонны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стравава́нне, ‑я, н.

Ператраўліванне і засваенне стравы арганізмам. Органы стрававання. Працэс стрававання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

side dish [ˈsaɪddɪʃ] n. гарні́р; сала́та (што па даецца да мясной або рыбнай стравы)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

нагатава́ць (згатаваць стравы) (in gróßer Ménge) kóchen [zúbereiten]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

чайха́ншчык, ‑а, м.

Утрымальнік чайханы або чалавек, які прыслужвае ў чайхане, падае стравы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

со́ус

(фр. sauce)

прыправа, падліва для стравы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

herúmreichen

vt абно́сіць; разно́сіць (стравы)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

афіцыя́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

Работнік рэстарана, кафэ і пад., які падае стравы наведвальнікам.

|| ж. афіцыя́нтка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. афіцыя́нцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

куха́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Работніца, якая гатуе стравы; паварыха.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)