сталеварэ́нне, ‑я, н.

Варка, выплаўка сталі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Унутранае напружанне (пры загартоўцы сталі) 4/468

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

крыла́ты, -ая, -ае.

1. Які мае крылы (у 1—3 знач.).

К. птах.

Крылатая ракета.

2. перан. Акрылены, узнёслы.

Крылатая фантазія.

○

Крылатыя словы — трапныя, характэрныя словы, якія сталі хадавымі, шырокаўжывальнымі.

|| наз. крыла́тасць, -і, ж. (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спо́саб, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Дзеянне або сістэма дзеянняў, якія прымяняюцца для ажыццяўлення чаго-н., выканання якой-н. работы.

С. вытворчасці.

С. загартоўкі сталі.

2. Характар, парадак чаго-н.

С. кіравання.

Прычыны такога спосабу жыцця.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сталь, ‑і, ж.

Цвёрды коўкі метал серабрыста-шэрага колеру, які з’яўляецца сплавам жалеза з вугляродам. Плаўка сталі. Высакаякасныя сталі. □ Сімвалам трываласці і надзейнасці здаўна лічыцца сталь. «Звязда».

•••

Дамаская сталь — высокі гатунак узорыстай сталі, якая вырабляецца асобым спосабам.

Нержавеючая сталь — сталь, устойлівая супраць карозіі.

[Ням. Stahl.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сталеліце́йшчык, ‑а, м.

Рабочы, спецыяліст па ліццю сталі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сталеплаві́льшчык, ‑а, м.

Рабочы, спецыяліст па выплаўцы сталі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сталепрака́тчык, ‑а, м.

Рабочы, спецыяліст па пракату сталі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

загарто́ўка ж., прям., перен. зака́лка;

з. ста́лі — зака́лка ста́ли;

з. це́ла — зака́лка те́ла

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Рэ́сці ’расці’: ні рэслі агуркі, а потым сталі рэсць (навагр., Сл. ПЗБ). Славацк. rasť ’тс’. Да расці (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)