папалірава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., што.

Паліруючы, зрабіць гладкім, бліскучым усё, многае. Папаліраваць сталы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

reif

a

1) спе́лы

2) ста́лы;

das ~e Álter ста́лы век [узро́ст]

3) узва́жаны, абмеркава́ны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

узро́ст, -ту м. во́зраст;

ста́лы ўзрост — зре́лый во́зраст;

аднаго́ ўзро́сту — одного́ во́зраста

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Пухле́ць (пухліць) ’пухнуць’ (Нас.). Ад пухлы, г. зн. ’рабіцца пухлым’, параўн. сталы — сталець і пад.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

permanént

a пастая́нны, ста́лы, пермане́нтны, безупы́нны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

réiflich

a ста́лы, абду́маны, узва́жаны, грунто́ўны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

direct current

ста́лы ток

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

дарослы, сталы, вялікі

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

абыва́цель, -я, мн. -і, -яў, м.

1. Сталы жыхар якой-н. мясцовасці (уст.).

А. горада.

Сельскі а.

2. Чалавек, які жыве дробнымі асабістымі інтарэсамі.

Ператварыцца ў абывацеля.

|| ж. абыва́целька, -і, ДМ -льцы, мн. -і, -лек.

|| прым. абыва́цельскі, -ая, -ае.

А. настрой.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

маладзі́ца, ‑ы, ж.

Маладая замужняя жанчына. У вішнёвым садку каля хаты Маладзіцы й дзяўчаты Засцілалі сталы ў халадочку. Бялевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)