Роўнава́га ’стан спакою’, ’устойлівасць’ (Байк. і Некр.; Бяльк.). З польск. równowaga ’тс’, якое з’яўляецца калькай з ням. Gleichgewicht ’тс’, а апошняе паводле лац. aequilibrium (Санфельд, Зб. Томсэну, 170; Фасмер, 3, 428).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

hétzen

vt цкава́ць, не дава́ць спако́ю (каму-н.), нацко́ўваць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

сці́шанасць, ‑і, ж.

Стан спакою, цішыні. Рыпіць пад нагамі снег, навокал вячэрняя сцішанасць. Навуменка. Малады сад ахінула таямнічая сцішанасць. Карпаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Му́ткі ’капшук’ (ашм., Сл. ПЗБ). Да муды́, му́дзікі (гл.).

Муткі ’дрыжнік сярэдні, Briza media L.’ (маг., Кіс.). Няясна. Да муці́ць (гл.) ’не даваць спакою, трывожыць’: мяцёлка расліны амаль увесь час непакоіцца; трасецца, дрыжыць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

спако́й м Rúhe f -, Stílle f -, Fríede(n) m -s (мір); Gelássenheit f - (ураўнаважанасць);

стан спако́ю Rúhezustand m -(e)s, Rúhelage f -;

вы́весці са ста́ну спако́ю aus der Rúhe bríngen*;

не ве́даць спако́ю kéine Rúhe háben;

не дава́ць спако́ю каму-н j-m (D) kéine Rúhe lássen*, j-n (A) nicht in Fríeden lássen*, j-m (D) die Hölle heiß máchen;

пакі́нуць у спако́і in Rúhe lássen*;

пайсці́ на спако́й in den Rúhestand géhen* [tréten*];

ве́чны спако́й die éwige Rúhe

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

маўча́ць, -чу́, -чы́ш, -чы́ць; -чы́м, -чыце́, -ча́ць; -чы́; незак.

1. Нічога не гаварыць, не падаваць голасу.

Слухай і маўчы.

2. перан. Не парушаць цішыні, спакою.

Вёска маўчыць.

3. аб чым. Захоўваць што-н. у тайне, не расказваць пра што-н.

Аб гэтай справе лепш м.

|| наз. маўча́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

niggle [ˈnɪgl] v.

1. хвалява́ць, не дава́ць спако́ю, раздражня́ць (злёгку, але на працягу доўгага часу);

It’s been niggling at my mind ever since I bought the car. Гэта думка не дае мне спакою з таго часу, як я набыў машыну.

2. (at smb.) (about/over smth.) прыдзіра́цца да дро́бязі

3. займа́цца глу́пствам, пусцяка́мі; разме́ньвацца на дро́бязі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

карце́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ціць; незак. (разм.).

1. безас., з інф., са злуч. «каб» і без дап. Пра неадольнае жаданне зрабіць што-н.; хацецца; не цярпецца.

Мне карціць сказаць.

Сыну карцела, каб хто быў побач.

2. Не даваць спакою, непакоіць, хваляваць.

Не вучоба карціць, а паездка ў горад.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

супако́іць, -ко́ю, -ко́іш, -ко́іць; -ко́ены; зак.

1. каго-што. Прывесці каго-, што-н. у стан спакою; прымусіць весці сябе ціха; утаймаваць.

С. вучняў.

С. сабаку.

С. душу маці.

2. што. Змякчыць, зрабіць менш інтэнсіўным, паменшыць.

С. зубны боль.

|| незак. супако́йваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. супако́йванне, -я, н. і супакае́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

глюо́ны

(ад англ. glue = клей)

электрычна нейтральныя часціцы з нулявой масай спакою і спінам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)