◎ Падды́мка ’снежны занос’ (Касп.). Значэнне дэфінавана недакладна, параўн. кантэкст: узьнялася паддымка; слова хутчэй азначае ’мяцеліца, замець’. Суфіксальны дэрыват ад *паддымаць ’уздымаць’. Гл. уздымаць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
snowball [ˈsnəʊbɔ:l] n.
1. сне́жка, сне́жны камя́к;
throw snowballs at each other кіда́цца сне́жкамі
2. bot. калі́на
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
абва́л, -лу м., в разн. знач. обва́л;
а. сцяны́ — обва́л стены́;
сне́жны а. — сне́жный обва́л
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
імклі́васць, ‑і, ж.
Уласцівасць імклівага; вялікая хуткасць, шпаркасць. Імклівасць рухаў. Імклівасць горных патокаў. □ Пушчаны з гары снежны ком набывае ўсё большую і большую імклівасць. Лынькоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
таўстаро́г, ‑а, м.
Парнакапытная жывёліна сямейства пустарогіх, якая мае вялікія рогі і дасягае 140 кг вагі, водзіцца ў Паўночна-Усходняй Азіі і Паўночнай Амерыцы; снежны баран.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ніва́льны
(лац. nivalis = снежны)
звязаны са снегам або снегавым покрывам (напр. н. клімат).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
сняжы́сты, ‑ая, ‑ае.
Абл. Снежны (у 1 знач.). [Мароз:] — Іду я, сняжысты, ўсясільны, Па сцежках-пуцінах пустых. Купала. Зазвініць Вясёлы ў голлі вецер, З вішань Атрасе сняжысты рой. І. Калеснік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
śnieżny
снежны;
opad ~y — снегапад;
zaspy ~e — снежныя заносы
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
вурката́ць, ‑коча; незак.
Разм. Утвараць аднастайныя пералівістыя гукі; глуха грукатаць. Імжыў цёплы дожджык, шапацелі даспелыя аўсы, а недзе на захадзе вуркатаў гром. Грахоўскі. Вуркаталі машыны, гаманілі людзі, і снежны пыл пурыўся над дарогай. Асіпенка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Лаві́на ’снежны абвал’, ’імклівая, нястрымная маса каго- або чаго-небудзь’ (ТСБМ, ТС), ляві́на ’тс’ (Яруш.) праз польск. lawina ці рус. лавина з ням. Lawine < рэтарам. lavina < с.-вяк.-лац. labīna/lavīna < lābor ’звальвацца, падаць’ (Клюге₁₇, 427–428; Фасмер, 2, 444; Махэк₂, 322; Слаўскі, 4, 81).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)