глыбе́ць, ‑ее; незак.

Станавіцца больш глыбокім. Снежная яма ля кабіны хутка глыбела і расшыралася. Кулакоўскі. // Мацнець, пашырацца (пра пачуцці і інш.). Праўду кажуць, пачуцці ў маўчанні глыбеюць. Лужанін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скары́нка ж., в разн. знач. ко́рка;

с. хле́ба — ко́рка хле́ба;

снегава́я с.сне́жная ко́рка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

на́мець ж. Verwhung f -, -en;

сне́жная на́мець Schneverwehung f;

пясча́ная на́мець Versndung f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

сне́жны в разн. знач. сне́жный;

~ныя вяршы́ні гор — сне́жные верши́ны гор;

~ная зіма́сне́жная зима́;

~ныя палі́ — сне́жные поля́;

с. камя́к — сне́жный ком;

~ная бу́расне́жная бу́ря;

с. бляск — сне́жный блеск

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

АСАХІКА́ВА,

горад у Японіі, у цэнтр. частцы в-ва Хакайда. 364 тыс. ж. (1985). Цэнтр развітога с.-г. раёна. Лясная, цэлюлозна-папяровая, хім., дрэваапр., харч. прам-сць; с.-г. машынабудаванне. Нац. парк Дайсецудзан («Вялікая снежная гара»).

т. 2, с. 21

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

заве́са, -ы, мн. -ы, -аў, ж.

1. Адна з дзвюх металічных пласцін, якімі прымацоўваюцца да вушака дзверы, аконныя рамы і пад.

Дзверы на новых завесах.

2. Тое, што і заслона (у 1 знач.).

Снежная з.

З. туману.

|| памянш. заве́ска, -і, ДМе́сцы, мн. -і, -сак, ж. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сне́жны Schne-; verschnit (занесены снегам); beschnit (пакрыты снегам);

сне́жны сумёт Schnehaufen m -s, -;

сне́жная завіру́ха Schnewehe f -, -n, Schneverwehung f -, -en;

сне́жнае по́крыва Schnedecke f -, -n;

сне́жная зіма́ schnereicher Wnter;

расці́ як сне́жны ком lawnenartig nschwellen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

абва́л, ‑у, м.

1. Падзенне часткі якой‑н. вялікай масы. Абвал шахты. Абвал сцяны.

2. Глыбы камення, зямлі або снежная лавіна, якія абрушыліся з гор. Вятры заміраюць у долах глыбокіх, Абвалы спыняюць патокі ў гарах. Гілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

імглі́цца, ‑ліцца; незак.

1. Разм. Тое, што і імгліць. Імгліцца дожджык, Зямля разбухла. Панчанка. І дзень і ноч імгліцца дождж. Машара. З раніцы хмурыцца, хмарыцца, падвечар — імгліцца. Барадулін.

2. Засцілацца, ахутвацца імглой. Далеч снежная імгліцца. Звонак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

слепата́ ж. Blndheit f -;

куры́ная слепата́ мед. Nchtblindheit f -, Hemeralope f -;

сне́жная слепата́ мед. Schneblindheit f

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)