grate

I [greɪt]

n.

1) кра́ты pl., кра́тка f., каласьні́к -а́ m. (у то́пцы)

2) камі́н -а m.

II [greɪt]

1.

v.t.

1) дзе́рці (на та́рцы)

2) скрыгата́ць (зуба́мі)

3) скрэ́бці; шкра́баць

4) раздражня́ць, злава́ць

2.

v.i.

1) (on, upon) раздражня́ць

it grates on my ear — гэ́та рэ́жа слых

2) скрыгата́ць

3.

n.

скры́гат -у m.

the grate of old, rusty hinges — скры́гат стары́х заіржаве́лых заве́саў

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

grit

[grɪt]

1.

n.

1) пясо́к -ку́ m., дро́бны жвір

2) буйназярні́сты пясча́нік -у m.

3) адва́га f., гарт -у m., вы́трымка, рашу́часьць, му́жнасьць f.

2.

v.t. (-tt-)

рыпе́ць, скрыгата́ць (зуба́мі)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

grind​2 [graɪnd] v. (ground)

1. мало́ць;

grind wheat/coffee мало́ць пшані́цу/зярня́ты ка́вы

2. тачы́ць, вастры́ць;

grind knives/scissors тачы́ць/вастры́ць нажы́/нажні́цы

3. шліфава́ць;

grind lenses шліфава́ць лі́нзы

4. : grind one’s teeth скрыгата́ць зуба́мі

♦

grind to a halt (паступо́ва) спыня́цца;

The train ground to a halt. Цягнік з лязгатам спыніўся.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

rasp

[ræsp]

1.

v.i.

1) скрыгата́ць, скры́гаць

2) хрыпе́ць, сіпе́ць

to rasp out a command — прахрыпе́ць кама́нду

2.

v.t.

1) дзе́яць на нэ́рвы, рэ́заць ву́ха

2) абдзіра́ць, саскрэ́бваць

3.

n.

1) скры́гат -у m., рыпу́чыя гу́кі

2) ра́шпіль -я m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

grind

[graɪnd]

1.

v.t.

1) мало́ць; расьціра́ць на парашо́к

2) му́чыць, зьдзе́кавацца; прыгнята́ць, уціска́ць

3) тачы́ць (нож); шліфава́ць

4) круці́ць ру́чку (катры́нкі)

5) скрыгата́ць зуба́мі (ад зло́сьці)

6) informal удзёўбваць, убіва́ць (у галаву́)

2.

v.i.

1) мало́цца

2) informal зубры́ць (пе́рад экза́мэнам)

3.

n.

1) расьціра́ньне, таўчэ́ньне n.

2) скры́гат -у m.

3) цяжка́я ну́дная рабо́та

4) informal зубры́ла -ы m. & f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Рыпе́ць, ры́паць ’скрыпець’ (ТСБМ; беласт., Сл. ПЗБ; Бяльк.), ры́пнуць ’скрыпнуць’ (беласт., Сл. ПЗБ), рып ’гук, які ўтвараецца пры трэнні’ (ТСБМ), рыплі́вы, рыпу́чы ’скрыпучы’ (ТСБМ, Сцяшк.), рыпе́ць ’рыпець, скрыпець, скрыгатаць’ (ТС), ры́паць ’няўмела граць’, ’выказваць крыўду’ (Яўс.), ры́пнуць рыпнуць, скрыпнуць (ТС), рыпу́чы ’скрыпучы’ (ТС), ры́пкі ’рыпучы’ (Сцяшк. Сл.), ры́панне ’буркатня’, ’няўмелае гранне на гармоніку’ (Яўс.), рус. рыпе́ть, укр. рипіти ’скрыпець’, чэш. rupati ’хрусцець’, ’трашчаць’ rupěti ’хрусцець (пра снег). Прасл. *rypati. І.‑е. база *reup‑ ’ламаць’, ’вырываць’, ’раздзіраць’; корань *rep‑ (: *ru) ’рыць’, ’капаць’ з расшыральнікам ‑p‑ (Покарны, 1, 868–870). Параўн. літ. ruõpti ’капаць’, raũpti ’выдоўбліваць’, раскалупваць’, rupė́ti ’клапаціцца’, ст.-в.-ням. roubon (ням. rauben) ’рабаваць’, лац. rumpo ’рву’, ’разрываю’, ст.-інд. ropayati ’абломлівае’ (Чарных, 2, 130–131). Лічыцца, што тут той жа корань, што і ў ры́нуць, рака́, г. зн. узыходзяць да і.-е. кораня *erei‑, расшыраным фармантам p і роднаснае да ням. reisen (reiten) (Скок, 3, 146). Малаверагодная роднасць са ст.-ісл. raup ’выхвалянне’, ropa ’адрываць’, с.-н.-ням. ropen, с.-в.-ням. roffazen ’тс’ (Мацэнаўэр, LF 18, 245; Фасмер, 3, 530). Магчыма, гукапераймальнага паходжання). З іншага боку параўн. літ. rypúoti ’плакаць, галасіць’, raupyti, ruopti ’удараць’, rupas, rupus ’штосьці няроўнае’, інд. ropa‑ ’дзюра’, ropajati ’адрывае’, rupjati ’у яго рве ў бруху’, лац. rumpere, ням. Raub ’рабаўніцтва’ (< з ням. roub ’?’), raufen ’вырываць’, ’рваць’, ’трапаць’, ’церабіць’ (Брукнер, 472). Гл. таксама ры́паць 2.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Zahn

m -(e)s, -Zähne

1) зуб

éinen ~ zíehen* — вырыва́ць зуб

die Zähne flétschen — вы́скаліць [вы́шчарыць] зу́бы, ска́ліць зу́бы

mit den Zähnen knírschen — скрыгата́ць зуба́мі

mit den Zähnen kláppern — ля́скаць зуба́мі (ад холаду і г.д.)

etw. zwíschen den Zähnen múrmeln — мармыта́ць што-н. скрозь зу́бы

◊ j-n auf den Zähnen fühlen — прашчу́пваць каго́-н.

die Zähne in die Wand háuen — ≅ пакла́сці зу́бы на палі́цу

Háare auf den Zähnen háben — быць зуба́стым

éinen ~ auf [gégen] j-n háben — мець зуб на каго́-н.

sich (D) an etw. (D) Zähne áusbeißen* — разм. палама́ць сабе́ зу́бы на чым-н.

die Zähne hében* — е́сці што-н. неахво́тна; ≅ круці́ць но́сам

◊ Áuge um Áuge, ~ um ~ — во́ка за во́ка, зуб за зуб

2) тэх. зубе́ц

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)