скупе́ча, ‑ы, м. і ж.

Разм. неадабр. Скупы чалавек. А шчодры, сабраўшы бяседу. Суседзяў частуе; Скупеча пакажа суседу Кішэню пустую. Непачаловіч. [Андрэй:] — Бацька — скнара і скупеча, ды і маці не лепшая. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

skąpiec

м. скнара; жмінда; жыла; скупяндзя

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

liczygrosz

м. скнара, скупяндзя, жмот, жмінда

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

стяжа́тель здзі́ршчык, -ка м., скна́ра, -ры м., хці́вец, род. хці́ўца м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Ны́днік ’скнара, скупы’ (Нас., Бяльк.). Да пыдзіць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Скня́га ‘скнара’ (Барад.). Да кня́гаць ‘канючыць, выпрошваць’, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

скря́га разг. скна́ра, -ры м. и ж., жмі́нда, -ды м. и ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

жадо́ба, ‑ы.

Разм.

1. ж. Моцнае жаданне чаго‑н. Жадоба подзвігу. □ Як ні стараўся бацька, усё роўна ў нас у жадобу была крошка хлеба. «Беларусь».

2. м. і ж. Скупы чалавек, скнара. [Віцька:] — Ого, спытацца! Скулу ты з яго возьмеш: жадоба. Быкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Жа́дзіна, жадзёба, жадню́га ’скнара’ (Сл. паўн.-зах.). З рознымі суфіксамі ад асновы жадзён (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

сквалы́га прост., презр. скна́ра, -ры м. и ж., жмі́нда, -ды м. и ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)