Bügelfalte

f -, -n скла́дка (на штанах)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

plisa

ж. складка; плісэ; гармонічкі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

паве́ка, ‑а, н.

Рухомая складка скуры, якая прыкрывае вока. Апусціць павекі. □ Іван Паўлавіч падняў вочы з-пад тоўстых прыпухлых павек. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ка́нцік м.

1. уменьш. ка́нтик; см. кант I;

2. разг. скла́дка (на брюках)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

box plait, box pleat

падво́йная скла́дка (у спадні́цы)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

plait

[pleɪt]

n.

1) каса́ (запле́ценая)

2) скла́дка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

са́льнікавы, ‑ая, ‑ае.

Спец.

1. Які мае адносіны да сальніка (у 1 знач.). Сальнікавая складка брушыны.

2. Які мае адносіны да сальніка (у 2 знач.). Сальнікавая ўтулка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

губа́¹, -ы́, мн. гу́бы і (з ліч. 2, 3, 4) губы́, губ, Д -а́м, ж.

Скурна-мускульная рухомая складка, якая ўтварае край рота.

Верхняя г.

Сціснуць губы.

Кусаць губы (таксама перан.: выражаць злосць, незадавальненне).

|| памянш. гу́бка, -і, ДМ -бцы, мн. -і, -бак, ж.

|| прым. губны́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

zrzutka

ж. разм. складка; грашовы ўнёсак; узнос

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Кука́рда ’бант, складка’ (ТСБМ, Шпіл.). Да какарда. Кантамінацыя з кука 2 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)