stok, ~u

м. скат;

łagodne ~i góry — пакатыя адхоны гары

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

спад (род. спа́ду) м.

1. (наклон) скат;

круты́ с. гары́ — круто́й скат горы́;

2. (уменьшение) спад;

с. прамысло́васці — спад промы́шленности;

с. вады́ — спад воды́;

3. (опухоли) опаде́ние ср.;

4. спорт. спад;

с. наза́д — спад наза́д;

◊ ісці́ на с. — идти́ на у́быль

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Прычо́лак 1 ’скат чатырохскатнай страхі над папярочнай сцяной’ (ТСБМ, Сцяшк.), прычо́лак, прічо́лок, прычо́лкі ’сярэдні скат трохсотай страхі, звычайна з задняга боку будынка’, ’страха над тарцовай сцяной будынка’ (ельск., Шушк.; ТС), прычі́лок, прычо́лак, прычо́лкі ’франтон’ (іван., нараўл., гродз., ДАБМ, 778), прычо́лак ’закот (з саломы, дошак, шыферу)’ (Ян.), ’франтонная частка страхі’, ’ніжняя частка франтона’ (карэліц., Сл. ПЗБ; Жыв. сл.), ’частка страхі, якая звісае над сцяной; напуск, стрэшка (з саломы)’ (Мат. Гом., ЛА, 4), прычо́лак ’вільчык’ (лід., барыс., Сл. ПЗБ; Сл. Брэс.), прычі́лок ’тс’ (Сл. Брэс.). Рус. приче́лок, дыял. паўдн. ’франтон; выступ франтона’; ’скат страхі, даху’; ’тарцовы бок сцірты’; укр. причі́лок ’бакавая сцяна хаты; бок страхі, франтон’; ’бакавая сценка куфра’, польск. przyczółek ’франтон’, славен. pričélek ’гладкая паверхня каменя на сячэнні’. Прэфіксальна-суфіксальны дэрыват ад чало́ (гл.). Параўн. Банькоўскі, 2, 931.

Прычо́лак 2 ’выступ каля коміна печы’ (Сцяшк.). Далейшае развіццё семантыкі ў прычо́лак ’прыбудова, прысценак, трысцень’ (ТС). Рус. дыял. приче́лок ’выступ каля коміна печы’; ’палічка пры ўваходзе ў камору са спускам у склеп, якая знаходзіцца каля печы’ і г. д., укр. причі́лок ’край, канец чаго-небудзь’. Этымалагічна тое ж, што і прычолак 1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сток ‘спад, сцёк’ (Ласт., Бяльк.; беласт., Сл. ПЗБ), ‘месца, дзе сходзяцца канцы (вобада, абруча і інш.)’ (ТС), сто́кі ‘крыж, сярэдзіна, паясніца’, ‘падстаўка пад вулей’, ‘сутокі’ (Сцяшк. Сл.), сто́чкі ‘сутокі’ (Жд. 3). Укр. стік, сток ‘сутокі’, рус. сток, сто́ки ‘тс’, польск. stok ‘сутокі, скат, сцёк, ручай’. Да цячы, ток (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Rútsche

f -, -n скат, нахі́л, жо́лаб, го́рка; лесаспу́ск

2) разм. го́рка для ката́ння дзяце́й

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

тарпе́да

(ісп. torpedo, ад лац. torpedo = электрычны скат)

падводны цыгарападобны снарад, які сам рухаецца ў вадзе і выкарыстоўваецца для паражэння караблёў, разбурэння прычалаў, докаў і іншых аб’ектаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

скасіна́ Схіл гары (Слаўг.). Тое ж скат (Клім. Бяльк., Нясв., Слаўг., Уш., Шчуч.), склон (Нясв., Уш., Шчуч.), наўскасіна́ (Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

крэ́сці мн. карт. разм. Treff n -s, -s, Kreuz n -es, -e; Éichel f -, -n (пры гульні ў скат);

хадзі́ць з крэ́сцяў Treff [Kreuz] áusspielen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

схіл (род. схі́лу) м.

1. склон, укло́н; (кровли) скат;

2. перен. (конец) зака́т;

◊ на схі́ле дзён — на зака́те дней;

на схі́ле гадо́ў — на скло́не лет

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

skate

I [skeɪt]

1.

n.

1) канёк -нька́ m., канькі́ pl.

2) ро́лік -а m., ро́лікі pl.

2.

v.i.

ко́ўзацца (на канька́х); е́зьдзіць (на ро́ліках)

II [skeɪt]

n.

скат -а m. (ры́ба)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)