буры́ць, буру, бурыш, бурыць; незак., што.

Разм.

1. Разбураць, рушыць; абвальваць. Землетрасенні бураць гарады, Плантацый не шкадуюць ураганы... Лось.

2. Свідраваць, прабіваць грунт спецыяльным інструментам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wiercić

незак.

1. свідраваць;

2. круціць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

дрыль м. тэх. Dríllbohrer m -s, -;

свідрава́ць дрылем mit dem Dríllbohrer bóhren

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

bore​4 [bɔ:] v. (into/through)

1. свідрава́ць, буры́ць

2. прапі́хвацца;

bore one’s way through the crowd прабіва́цца праз нато́ўп

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Трафарэ́т ‘шаблон, узор’ (ТСБМ), трафарэ́тка ‘тс’ (ТСБМ, Ласт.). У аснове слоў запазычанае італ. traforetto ад traforare ‘свідраваць, праколваць’ (ЕСУМ, 5, 624).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

перфарато́рый

(ад лац. perforare = прабіваць, свідраваць)

пярэдняя частка галоўкі сперматазоіда, дзякуючы якой ён пранікае праз абалонку яйца.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

hole​2 [həʊl] v.

1. свідрава́ць, рабі́ць дзі́ркі, прабіва́ць

2. заганя́ць мяч у лу́нку (гольф)

hole up [ˌhəʊlˈʌp] phr. v. infml хава́цца ў бярло́зе; быць само́тнікам

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

◎ Прасвірэ́джваць ’прарываць, прарэджваць (папр., буракі)’ (навагр., Сцяшк. Сл.). Нейкая кантамінацыя. Магчыма, польск. świdrzyć ’свідраваць’ і ‑рэджваць (< рэдкі), ці ў сувязі з свірэпа. свірніка ’сурэпка’ (гл.) як пустазелле.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

перфака́рта

(ад лац. perforare = свідраваць + карта)

папяровая або кардонная картка стандартнага памеру і формы, на якую інфармацыя наносіцца перфарацыяй.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Свідраві́на ‘шчыліна, буравая адтуліна’ (ТСБМ). Наватвор 60‑х гг. XX ст., аўтарства прыпісваецца Я. Скрыгану (PC, 1995, 11, 11); ад сві́драваць ‘рабіць адтуліну свярдзёлкам або бурам’, гл. свідар.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)