satírisch

a сатыры́чны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

рае́шнік

‘сатырычны маналог’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. рае́шнік рае́шнікі
Р. рае́шніка рае́шнікаў
Д. рае́шніку рае́шнікам
В. рае́шнік рае́шнікі
Т. рае́шнікам рае́шнікамі
М. рае́шніку рае́шніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

satiric(al) [səˈtɪrɪk(l)] adj. сатыры́чны, насме́шлівы, з’е́длівы;

satirical writers пісьме́ннікі-саты́рыкі;

a satirical person насме́шнік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Spóttgedicht

n -(e)s, -e сатыры́чны [гумарысты́чны] верш, саты́ра

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

паро́дыя, -і, мн. -і, -дый, ж.

1. Твор, сатырычны або камічна падроблены пад іншы твор.

П. на апавяданне.

2. перан. Насмешка, здзек са знешняга, няўдалага пераймання чаго-н., скажонага падабенства да чаго-н.

Не абутак, а адна п.

|| прым. парады́йны, -ая, -ае і парады́чны, -ая, -ае.

Парадыйны жанр.

Парадычны прыём.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

петыме́тр

(фр. petit-maître = франт)

уст. сатырычны вобраз маладога франта.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

рае́шнік, ‑а, м.

1. Акцёр, які паказвае раёк ​1 (у 1, 2 знач.).

2. Рыфмаваны, пераважна сатырычны маналог на злабадзённую тэму. Часта мы працавалі разам, выкарыстоўваючы формы раешніка і прыпеўкі. Лужанін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пародыя ’твор, сатырычны або камічна падроблены пад іншы твор’ (ТСБМ). З рус. паро́дия ’тс’ (Крукоўскі, Уплыў, 78). Рус. слова з’яўляецца кніжным запазычаннем праз польск. parodja або непасрэдна з лац. parōdia ад грэч. παρωδία ’спеў наадварот’ (Фасмер, 3, 208).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

satire [ˈsætaɪə] n.

1. (on) саты́ра;

biting satire во́страя саты́ра;

a master of political satire ма́йстар паліты́чнай саты́ры

2. сатыры́чны твор, саты́ра

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

эпігра́ма, ‑ы, ж.

1. У старажытных грэкаў — надпіс на помніку, будынку і пад., які тлумачыў значэнне прадмета.

2. Сатырычны верш, у якім дасціпна высмейваецца пэўная асоба ці грамадская з’ява. Эпіграмы «Крытыку» М. Багдановіча. Эпіграмы Я. Купалы.

[Грэч. epígramma — надпіс.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)