Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
арыба́л
(гр. aryballos)
старажытнагрэчаскі туалетны сасуд для араматычных алеяў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
кі́лік
(гр. kyliks)
старажытнагрэчаскі гліняны сасуд для піцця віна.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
лімфангі́т
(ад лімфа + гр. angeion = сасуд)
запаленне лімфатычных сасудаў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Áder
f -, -n
1) крывяно́сны сасу́д; ве́на, артэ́рыя; жы́ла
2) горн. жы́ла
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
халангі́т
(ад гр. chole = жоўць + angeion = сасуд)
запаленне жоўцевых пратокаў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Выхады́ ’вантробы’ (Касп.). Аддзеяслоўнае ўтварэнне ад выхадзіць (гл. хадзіць). Параўн. рус.выходник ’сасуд у целе чалавека або жывёліны’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Карча́га1 ’пень, вывернуты з карэннем, корч’ (ТСБМ), да корч з прадуктыўным ва ўсходнеславянскіх мовах суфіксам ‑ага (SP, 1, 64).
Карча́га2 ’амфара, гляк’ (ТСБМ) ’плецены сасуд з саломы, які мае форму караткашыйнага графіна’ (Касп., Нік. Очерки), укр.корчага ’сасуд з вузкім горлам’, рус.корчага, ст.-рус.кърчага, ст.-слав.кърчагъ, чэш.křčah, балг.кърчаг, серб.-харв.кр̀чаг. Прасл.kъrčaga можна тлумачыць як вытворную ад kъrkъ ’шыя’ і суфікса (j)aga‑ ’сасуд, які мае горла’ (параўн. назву сасуда гарлач) (Трубачоў, ЭИРЯ, 2, 1962, 39). Гэта версія мае яўныя перавагі перад версіяй аб цюрскім паходжанні слова (тур.korčak ’кішка, мех, бурдзюк’) (Фасмер, 2, 341).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
васкулі́т
(ад лац. vasculum = сасуд)
мед. запаленне сценак дробных крывяносных сасудаў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Лубня ’сасуд з лубу і мера для мёду’ (Гарб.), Да луб1 (гл.). Аб суфіксе ‑ня гл. Сцяцко (Афікс. наз., 165).