flügge

a які́ апе́рыўся; перан. самасто́йны

~ wérden — стаць даро́слым

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

solo

[ˈsoʊloʊ]

1.

n., pl. -los Mus.

со́ла, indecl.; со́льны ну́мар

2.

adj.

1) со́льны

a solo part — со́льная па́ртыя

2) адзіно́чны, самасто́йны

a solo flight — самасто́йны палёт

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

autocephalous

[,ɔtəˈsefələs]

adj.

аўтакефа́льны, самасто́йны, самаўла́дны

Belarus(i)an Autocephalous Church — Белару́ская Аўтакефа́льная Царква́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

self-sufficient [ˌselfsəˈfɪʃnt] adj. (in) самасто́йны, эканамі́чна незале́жны; самадастатко́вы;

The country is self-sufficient in fuel. Краіна сама забяспечвае сябе палівам.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

светапо́глядны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да светапогляду. Станоўчую ролю ва ўдасканаленні марксісцка-ленінскай адукацыі моладзі адыграла аднаўленне навучальнага часу на выкладанне ў ВНУ светапоглядных дысцыплін, выдзяленне ў самастойны прадмет праблем навуковага камунізма. «Звязда».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

sélbstständig, sélbständig

a

1) самасто́йны, незале́жны

2) асо́бны (ад часткі), аўтано́мны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

БЛІНТ,

плоскае бясколернае цісненне на кніжных пераплётах пры іх апрацоўцы. Выкарыстоўваюць як самастойны прыём афармлення кніжных пераплётаў і як падрыхтоўку іх паверхні для друку фарбай або фольгай.

т. 3, с. 192

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

незале́жны, ‑ая, ‑ае.

1. Які не залежыць ад каго‑, чаго‑н.; самастойны, свабодны. Пры ажыццяўленні правасуддзя па грамадзянскіх справах суддзі і народныя засядацелі незалежныя і падпарадкоўваюцца толькі закону. Грамадзянскі працэсуальны кодэкс БССР. // Які выражае самастойнасць. [Віктар] з незалежным выглядам узяў з Леніных рук кнігу і пайшоў за столік. Ваданосаў. Малады чалавек ішоў павольна, незалежнай хадой гаспадара, высока несучы.. галаву. «Звязда».

2. Самастойны ў міжнародных адносінах; суверэнны. Адсталыя ў мінулым народы вызваляюцца з-пад каланіяльнай залежнасці, на месцы былых калоній і паўкалоній утвараюцца новыя незалежныя дзяржавы. Філімонаў.

•••

Незалежны стан гл. стан ​5.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

арты́кул, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Невялікі навуковы або публіцыстычны твор у часопісе, газеце, зборніку.

Крытычны а.

2. Самастойны раздзел, параграф у юрыдычным дакуменце, слоўніку і пад.

А. канстытуцыі.

Слоўнікавы а.

3. Раздзел фінансавага плана, каштарыс, які вызначае крыніцу даходаў або мэту расходаў (спец.).

Расходны а.

4. Тып вырабу, умоўнае абазначэнне тавараў (спец.).

А. тканіны.

|| прым. арты́кульны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

separate​1 [ˈseprət] adj.

1. (from) асо́бны, паасо́бны;

go separate ways разыхо́дзіцца

2. ро́зны; самасто́йны; індывідуа́льны

3. сепара́тны;

a separate peace treaty сепара́тны мі́рны дагаво́р

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)