pogiąć

зак. пагнуць; сагнуць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

искорёжить сов., разг. пакараба́ціць; пакруці́ць, скруці́ць; сагну́ць, пагну́ць; скрыві́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

согну́ть сов. сагну́ць, мног. пазгіна́ць; (скорчить) ску́рчыць, мног. паску́рчваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Скуро́жыць ‘скруціць, знявечыць’ (ТС), ‘сагнуць’ (Сцяшк. Сл.). Гл. курожыцца, скарожыць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

барано́ў бара́ний;

◊ сагну́ць (скруці́ць) у б. рог — согну́ть (скрути́ть) в бара́ний рог

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

przegiąć

зак. перагнуць; сагнуць; нахіліць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

pałąk

м. дуга;

zgiąć w pałąk — сагнуць у дугу; сагнуць у тры пагібелі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Скандзя́біцца, скондзя́біцца ‘сагнуцца зніякавець’ (ТС). Гл. скундзябіцца. Кантамінацыя скундзябіцца і *скандзюбіцца, параўн. укр. скандюбити ‘сагнуць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

перагну́ць, ‑гну, ‑гнеш, ‑гне; ‑гнём, ‑гняце; зак., што.

1. Сагнуць у дзве столкі, пад вуглом, дугой. Перагнуць ліст паперы папалам.

2. Сагнуць больш, чым трэба.

3. перан.; і без дап. Дапусціць перагіб (у 2 знач.). [Антон Рыгоравіч:] — Тут мы, відаць, перагнулі: навалілі на калгас імя Леніна больш, чым можна. Хадкевіч.

•••

Перагнуць палку — упасці ў крайнасць, перастарацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазгіна́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Сагнуць усіх, многіх або ўсё, многае. Пазгінаць галіны. / у перан. ужыв. Гора не пазгінала людзей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)