га́лій, ‑ю, м.

Хімічны элемент, рэдкі метал серабрыста-белага колеру.

[Ад геагр. назвы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выключэ́нне, -я, мн. -і, -яў, н.

1. гл. выключыць.

2. Адступленне ад агульнага правіла, рэдкі выпадак.

Няма правіла без выключэння.

◊

За выключэннем, прыназ. з Р — акрамя, апрача каго-, чаго-н.

Сабраліся ўсе, за выключэннем хворых.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

эўкла́з, ‑у, м.

Рэдкі каштоўны камень сіняга колеру, які напамінае аквамарын.

[Ад грэч. eu — добра, лёгка і klásis — ломка, расколванне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

niespotykany

незвычайны; небывалы; рэдкі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

niezwykły

нязвыклы; незвычайны; рэдкі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

osobliwy

асаблівы; своеасаблівы; рэдкі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

infrequent

[ɪnˈfri:kwənt]

adj.

няча́сты, рэ́дкі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

і́ндый, ‑ю, м.

Хімічны элемент; рэдкі метал серабрыста-белага колеру, мякчэйшы за свінец.

[Лац. Indium.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адзі́нкавы éinzeln, veréinzelt, éinmalig, sélten (рэдкі); síngulär (своеасаблівы – высок.)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

паасо́бны, -ая, -ае (разм.).

1. Які існуе, дзейнічае самастойна побач з іншымі.

Мелі поспех не толькі калектывы, але і паасобныя выканаўцы.

2. Адзінкавы, рэдкі.

Апладзіравалі паасобныя гледачы.

3. Ізаляваны ад іншых, не звязаны з іншымі.

Жыць у паасобным пакоі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)