аб’ектывізава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад аб’ектывізаваць.

2. у знач. прым. Рэальны, які аб’ектыўна існуе, тыпізаваны. Паэтызуючы рэвалюцыю, іх творцы [аўтары паэм 20‑х гадоў] не спынялі яшчэ ўвагі на канкрэтных падзеях, не ўздымаліся да стварэння аб’ектывізаванага вобраза героя рэвалюцыі. Лойка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Nútzwert

m -(e)s, -e эфе́кт

der reále ~ — рэа́льны эфе́кт

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

state of the art [ˌsteɪtəvðiˈɑ:t] adj. дася́гнуты, рэа́льны; укаранёны;

state of the art commercial computers камп’ю́тары, які́я выпуска́юцца ў прамысло́вым машта́бе

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

эмпіры́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да эмпірызму (у 1 знач.). Эмпірычная філасофія.

2. Кніжн. Заснаваны на эмпірыі; вопытны. У многіх выпадках .. [педагагічная думка] пачала выходзіць за рамкі эмпірычнага фіксавання перадавой практыкі настаўнікаў і пачала пераходзіць да навуковага абагульнення. «Полымя». // Рэальны, які аб’ектыўна існуе. Эмпірычны свет.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

realizable, BrE -isable [ˈri:əlaɪzəbl] adj.

1. ажыццяві́мы, здзяйсня́льны; рэа́льны;

realizable goals ажыццяві́мыя мэ́ты

2. які́ можа быць пpада́дзены; лікві́дны, які́ лёгка рэалізу́ецца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

re¦éll

a

1) рэа́льны, сапра́ўдны

2) сумле́нны, надзе́йны (камерц.);

ein ~es Geschäft надзе́йная спра́ва;

~e Wáre до́бры тава́р;

ein ~er Káufmann надзе́йны [сумле́нны] купе́ц

3) рэа́льны, цвяро́зы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

платані́зм, ‑у, м.

1. Ідэалістычнае філасофскае вучэнне старажытнагрэчаскага філосафа Платона і яго паслядоўнікаў, заснаванае на тым, што рэальны зменлівы свет прыродных рэчаў з’яўляецца толькі слабым адбіткам нязменнага свету вечных ідэй.

2. Адсутнасць пачуццёвасці, чыста духоўная цяга да каго‑н. // перан. Адсутнасць якіх‑н. практычных мэт; нерэальнасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

practicable

[ˈpræktɪkəbəl]

adj.

1) зьдзяйсьня́льны, рэа́льны (пра плян, жада́ньні)

2) прае́зны, прае́жджы; прахо́дны (пра даро́гу)

3) практы́чны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

practicality

[,præktɪˈkæləti]

n., pl. -ties

1) практы́чнасьць, функцыяна́льнасьць f.

2) практы́чны склад ро́зуму

3) рэа́льны бок рэ́чаў

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

матэрыя́льны

(лац. materialis = прадметны)

1) рэчыўны, рэальны, які існуе незалежна ад нашай свядомасці (напр. м. свет);

2) звязаны з маёмасцю, сродкамі для існавання (напр. м-ая зацікаўленасць).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)