paradise

[ˈpærədaɪs]

n.

рай -ю m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

эдэ́м

(ст.-яўр. eden = рай)

1) біблейскі рай;

2) перан. прыгожая мясцовасць, дзе можна бесклапотна і шчасліва жыць.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

буда́н, -на́ м. шала́ш;

◊ з мі́лым рай і ў будане́ — с ми́лым рай и в шалаше́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

востру́ха прост. шу́страя, -рай ж.; бо́йкая, -кай ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

грэ́шнік, ‑а, м.

Грэшны чалавек. Праведніку — у рай ляжыць дарога, Грэшніку — у пекла: выбірай. Бялевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пекла, гл. Рай і пекла

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

мі́лы, -ая, -ае.

1. Які выклікае прыхільнасць да сябе; прыемны, абаяльны.

Мілая ўсмешка.

2. Блізкі сэрцу, любімы, дарагі.

Душу поўнілі мілыя краявіды.

3. у знач. наз. мі́лы, -ага, м., мі́лая, -ай, ж. Каханы, каханая.

З мілым рай і ў будане (прыказка).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Éden

n -s міф. Эдэ́м; зямны́ рай

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

чысці́лішча, ‑а, н.

Паводле вучэння каталіцкай царквы — месца, у якім душы нябожчыкаў рознымі выпрабаваннямі ачышчаюцца ад грахоў, каб трапіць потым у рай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

eden

м. кніжн. эдэм; рай; нябёсы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)