Арабі́на. Гл. рабіна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

верабі́на, ‑ы, ж.

Абл. Рабіна. Садок быў, праўда, невялічкі: Дзве верабіны ды тры дзічкі. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

sorb

[sɔrb]

n.

рабі́на f. (дрэ́ва і плод)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Éberesche

f -, -n бат. (а)рабі́на

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

барвяні́ца, ‑ы, ж.

Тое, што і барвянец. Ападзе барвяніцай рабіна на дол І застыне ў чаканні спатканняў вясёлых. Кірэенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

jarząb, ~ęba

м. бат. рабіна (Sorbus L.)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Drósselbeere

f -, -n

1) рабі́на

2) калі́на

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

jarzębina

ж. бат. рабіна звычайная (Sorbus aucuparia L.)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Рабі́нка 1 ’расліна сінюха блакітная, Polemonium coeruleum’ (смал., Кіс.), ’расліна спірэя, дуброўка, Spiraea’ (в.-дзв., Сл. ПЗБ). Ад рабі́на (гл.). Метафарычны перанос па знешнім падабенстве лістоў і суквеццяў раслін.

Рабі́нка 2 ’гатунак бульбы’ (Мат. Гом.). Вытворнае ад рабіна (гл.) з-за падабенства лістоў або ад рабы (гл.) з-за пярэстасці ці васпаватасці клубняў.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Vógelbeerbaum

m -(e)s, -bäume бат. (а)рабі́на

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)