Які закаснеў, зрабіўся косным; закаранелы. Пісьменнік востра высмейваў п’янства, забабоны, адсталыя людскія звычаі, закаснелыя традыцыі старога быту.Казека.// Непапраўны, непадатлівы да змен. Закаснелы гандляр.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Захля́нуць ’пахудзець’ (Касп.). Рус.варонеж., зах.-бранск., дан.захля́ть ’стаць хваравітым, спакутаваны, укр.захля́нути, захля́ти ’аслабець, пахудзець’, польск.дыял.zachlać ’аслабець ад п’янства’ (параўн. chlać ’піць (гарэлку)’), zachłysnąć się і да т. п., гл. захлынацца. Паколькі хлынуць і хлянуць блізказначныя, звязаныя праз значэнне ’цячы’ («хлянула кроў з носа», Нас.), магчыма, ’аслабець’ не толькі ад п’янства, але і ад крывацёку і г. д. Няясна. Гл. хлянуць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ба́хус ’п’яніца; высокі, мажны мужчына’ (Нас.); Бахус ’Вакх’. Укр.бахусува́тий ’той, што мае сляды п’янства’. Запазычанне з польск.Bachus ’Вакх’ (< лац.Bacchus < грэч.Βάκχος).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
хвараві́тасць, ‑і, ж.
Уласцівасць хваравітага. І на твары яго адбіваліся адзнакі хваравітасці і сляды калісь вясёлага жыцця і п’янства, у якім пісар не меў сабе роўных у воласці.Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
backslide
[ˈbækslaɪd]
v.i. -slid, -slidden
варо́чацца да благо́е звы́чкі (напр. да п’я́нства)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Trúnksucht
f - п’я́нства, запо́й
der ~ verfállen* — запі́ць, зап’я́нстваваць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
bane[beɪn]n. згу́ба; атру́та (таксама перан.);
Drink has been the bane of his life.П’янства згубна паўплывала на яго жыццё.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Прапой ’п’янства; горкі п’яніца’ (Нас.). Аддзеяслоўны назоўнік да прапіць (гл. піць), у апошнім значэнні часцей — прапойца, параўн. рус.ты пропоица двора, ты пропил мое житье (параўн. Экерт, Этимология–1997–1999, 220).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
разгу́л, ‑у, м.
1. Моцнае, буйнае праяўленне чаго‑н. Разгул рэакцыі. □ О, колькі гэтая сям’я пагаравала ў часы бандыцкага разгулу, колькі начэй прасядзела гэта Малка з малымі дзецьмі ў гушчары азёрнага чароту.Сташэўскі.
2. Нястрымнае, буйна-вясёлае правядзенне часу; п’янства, папойка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
intemperate
[ɪnˈtempərət]
adj.
1) неўмеркава́ны; нястры́маны, нестрыма́ны
2) суро́вы, лю́ты (пра зіму́, клі́мат)
3) схі́льны да п’я́нства
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)