пячэ́ра, ‑ы, ж.

Тое, што і пячора.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

cavern [ˈkævən] n. вялі́кая пячо́ра

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пячо́рны, -ая, -ае.

1. гл. пячора.

2. Які адносіцца да дагістарычных часоў, да жыцця першабытных людзей у пячорах.

П. чалавек.

П. перыяд.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сталагмі́тавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сталагміта, з’яўляецца сталагмітам. Сталагмітавыя ўтварэнні. // Са сталагмітамі. Сталагмітавая пячора.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сталакты́тавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сталактыта, з’яўляецца сталактытам. Сталактытавыя ўтварэнні. // Са сталактытамі. Сталактытавая пячора.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

pieczara

ж. пячора

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Pechora

[pəˈtʃɔ:rə]

р. Пячо́ра

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Trópfhöhle

f -, -n сталакты́тавая пячо́ра

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

grota

ж. грот, пячора

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

грот​I м. (пещера) грот, род. гро́та м., пячо́ра, -ры ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)