gritty [ˈgrɪti] adj.

1. пясча́ны; з пяско́м

2. сме́лы, рашу́чы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

саму́м, ‑у, м.

Сухі, гарачы вецер, пясчаны ураган у пустынях Азіі і Афрыкі.

[Араб.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

gritty

[ˈgrɪti]

adj.

1) пясча́ны, жвіравы́

2) informal адва́жны, рашу́чы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

эрг,

пясчаны пустынны масіў.

т. 18, кн. 1, с. 148

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Sándhose

f -, -n пясча́ны смерч

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

sandcastle [ˈsændˌkɑ:sl] n. пясча́ны за́мак;

play sandcastles будава́ць за́мкі з пяску́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

wydma

ж. дзюна, пясчаны нанос

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

вы́дма, ‑ы, ж.

Наносны пясчаны пагорак. Зноў і зноў на беражок тонкай выдмаю пясок вольны вецер сцеле. Вялюгін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адхо́нны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і адхоністы. Разложыстыя круглаверхія вербы, узняўшы над вадою карэнне, абступаюць адхонны пясчаны бераг. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́спа

(польск. wyspa)

невялікі востраў, часцей пясчаны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)