dust​1 [dʌst] n. пыл;

gold dust залатано́сны пясо́к;

a speck of dust пылі́нка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

насы́пацца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -плецца; зак.

1. Сыплючыся, трапіць куды-н.

Пясок насыпаўся ў чаравікі.

2. Асыпаючыся, пакрыць паверхню чаго-н.

Насыпалася лісця за ноч.

|| незак. насыпа́цца, -а́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

хрусце́ць несов. хрусте́ть;

пясо́к ~сце́ў на зуба́х — песо́к хрусте́л на зуба́х

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

абцерушы́ць, -церушу́, -цяру́шыш, -цяру́шыць; -цяру́шаны; зак., што.

1. Абтрэсці, абабіць (пыл, снег і пад.) з чаго-н.

А. пясок з вопраткі.

2. Памяўшы, аддзяліць, вытрасці.

А. каласы.

|| незак. абцяру́шваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

перамяша́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., каго-што.

Мяшаючы, злучыць разам рознае або памяняць месцамі часткі чаго-н. аднароднага.

П. пясок з цэментам.

П. паперы ў справе.

|| незак. пераме́шваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

пазако́пваць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак.

1. каго-што. Паклаўшы ў якое-н. паглыбленне, засыпаць зверху — пра ўсё, многае або ўсіх, многіх.

П. у пясок.

2. што. Засыпаць, зараўнаваць усё, многае.

П. ямы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ánschwemmen

vt нано́сіць, прыбіва́ць (вадой пясок і г.д.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

павысыпа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак.

1. што. Высыпаць усё, многае.

П. двары пяском.

П. пясок з чаравікаў.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Выйсці, выбегчы ў мностве (разм.).

З вагонаў павысыпалі пасажыры.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

плыву́н, ‑а, м.

Насычаны вадою дробны пясок, супесак ці суглінак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Жаўква́ ’жоўты пясок, пясчаная зямля пад глебай’ (глуск., Янк. III), жо́лква ’жоўты пясок’ (Лексіка Пал., 100), жаўкле́ц ’жоўты пясок, пясчаная зямля’ (слаўг., Яшкін, 64). Паводле Брукнера (665), польск. тапонім żółkiew (параўн. укр. уласнае імя Жо́вква) да жо́ўкнуць (гл.). Як і ў жо́ўкнуць, жо́ўклы, тут адбылася семантычная кантамінацыя з жо́ўты (гл.). Параўн. жаўкры́нец, жаўтапёс, жаўця́к 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)