1. Маленькі бугарок, звычайна на скуры. Паспрабуй акунуцца ў .. [ваду] і адразу .. скура пакрыецца гусінымі пупырышкамі.Беразняк.
2. Тое, што і пупышка (у 1 знач.). Набухлі смалістыя пупырышкі каштанаў.Лынькоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ По́ўпрыца ’пупышка’ (Шат.). Няясна. Магчыма, звязана з папярэднім словам.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
По́нчык ’круглы смажаны ў тлушчы піражок’ (ТСБМ), по́нчка ’булачка’ (Сцяшк. МГ), укр.по́нчик, рус.по́нчик ’тс’. З польск.pączek ’пончык, пышка’, ад першаснага ’пупышка, бутон’, што ў сваю чаргу ад pąk ’пупышка, бутон’ — да pękać ’трэскацца, лопацца’ (Банькоўскі, 2, 520).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
gemma
[ˈdʒemə]
n., pl. gemmae
1) Bot.пупы́шка, по́каўка f.
2) Zool. ны́рка f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
◎ По́нчка ’пухір, бурбалка’ (Сцяшк. Сл.). З польск.pączek ’пупышка, бутон’. Гл. пончык.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Пампу́шачка (З нар. сл.) ’пупышачка’. З польск.pępyszek ’тс’. Змена роду паводле пупышка.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ге́мулы
(лац. gemmula, ад gemma = пупышка)
унутраныя пупышкі большасці прэснаводных і некаторых марскіх губак, якія служаць для размнажэння.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
◎ Пі́плух, nirtyx ’бутон кветкі’ (Растарг.). Відаць, роднаснае лексеме птушка < пупышка пры ад’ідэацыі пухнуць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
буто́н, ‑а, м.
Пупышка кветкі; кветка, якая яшчэ не распусцілася. Ты ведаеш апавяданне са школьнай хрэстаматыі, як хлопчык раскрываў пупышкі, бутоны кветак, каб яны хутчэй зацвілі на клумбе.Колас.Раптам Антосю кінуўся ў вочы цэлы рад яблынь, на якіх дзе-нідзе пачыналі раскрывацца ружовыя бутоны.Стаховіч.
[Фр. bouton.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)