zwierzenie

н. шчырае выказванне; прызнанне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

чыстасардэ́чны óffenherzig, áufherzig, áufrichtig;

чыстасардэ́чнае прызна́нне óffenes [rückhaltloses] Geständnis [Bekénntnis]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

адлучэ́нне, ‑я, н.

У выразе: адлучэнне ад царквы — прызнанне чужым царкве, якому‑н. веравызнанню; выключэнне з рэлігійнай абшчыны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

sportive [ˈspɔ:tɪv] adj. гуллі́вы, гарэ́злівы;

a sportive show of affection жартаўлі́вае прызна́нне ў каха́нні

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пакая́нне, ‑я, н.

1. Прызнанне веруючым сваіх грахоў перад свяшчэннікам. Тарасіха раптам загаласіла: — А навошта ж вы яго па-а-слалі-і-і. Загінуў бедны без па-а-каяння-а-а... Асіпенка.

2. Прызнанне сваіх памылак. — Транспарт узяў без дазволу, — з пакаяннем у голасе загаварыў Шыпулька. Кулакоўскі.

•••

Адпусціць душу на пакаянне гл. адпусціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Geständnis

n -ses, -se прызна́нне

ein ~ áblegen — прызна́цца (у сваёй віне)

ein ~ máchen — зрабі́ць прызна́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Líebeserklärung

f -, -en прызна́нне ў каха́нні

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

acceptance [əkˈseptəns] n.

1. прыня́цце, прыма́нне, прыём

2. адабрэ́нне, ухвале́нне;

gain/find acceptance атрыма́ць прызна́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

самаўніжэ́нне, ‑я, н.

Уніжэнне сябе, сваіх здольнасцей, прызнанне сябе нікчэмным. — Ідзі, ідзі, — са злосцю, з горыччу, з нейкай асалодай самаўніжэння сказаў сабе Толя. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

przyznanie

н.

1. прызнанне;

2. прысуджэнне, назначэнне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)