почита́ть​III несов., уст. (считать) лічы́ць, (признавать) прызнава́ць;

почита́ть свои́м до́лгом лічы́ць сваі́м абавя́зкам.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

признава́ть несов.

1. прызнава́ць; см. призна́ть​ 1;

2. (узнавать, опознавать) пазнава́ць; см. призна́ть​ 2.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аўтано́мія, ‑і, ж.

Самакіраванне; права самастойна вырашаць справы ўнутранага заканадаўства і кіравання. Дэмакратычная дзяржава павінна прызнаваць аўтаномію розных абласцей, асабліва абласцей і акруг з розным нацыянальным саставам насельніцтва. Ленін.

[Грэч. autonomia.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

towel [ˈtaʊəl] n. ручні́к

♦

throw in the towel infml здава́цца, прызнава́ць над сабо́й перамо́гу

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Га́мба ’недахоп, загана, ганьба’ (Сцяц. Словаўтв.). Відаць, з га́ньба (асіміляцыя ‑ньб‑ > ‑мб‑). Адсюль і гамбава́ць ’прызнаваць кепскім’ (Сцяц. Словаўтв.). Параўн. яшчэ га́мбіць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

бракава́ць

(польск. brakować)

1) прызнаваць непрыгодным, недабраякасным;

2) неставаць, не хапаць, быць у недастатковай колькасці.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

санкцыяні́раваць

(ад санкцыя)

даваць санкцыю на што-н., зацвярджаць, адабраць, прызнаваць законным, правільным што-н.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

przyznawać

незак.

1. прызнаваць;

2. прысуджваць; назначаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

akzeptíeren

vt прызнава́ць, прыма́ць (прапанову і г.д.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

condemn [kənˈdem] v.

1. асуджа́ць, га́ніць, ганьбава́ць, прызнава́ць дрэ́нным і непрыма́льным

2. law асуджа́ць, засу́джваць, прыгаво́рваць;

condemn to death прыгавары́ць да смяро́тнага пакара́ння

3. : be condemned to inactivity быць асу́джаным на бяздзе́йнасць

4. бракава́ць, прызнава́ць зага́нным/непрыда́тным

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)