пацяша́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; незак.

1. чым і без дап. Забаўляцца, весяліцца.

Вакол было прыгожа, дзеці пацяшаліся.

П. рыфмамі.

2. з каго-чаго. Здзекавацца, кпіць з каго-, чаго-н.

П. з дзівака.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ры́тарства, ‑а, н.

Уст. Здольнасць, уменне гаварыць прыгожа, эфектна, прымяняючы рытарычныя прыёмы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ры́тарстваваць, ‑ствую, ‑ствуеш, ‑ствуе; незак.

Уст. Гаварыць эфектна, прыгожа, прымяняючы рытарычныя прыёмы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

shapely

[ˈʃeɪpli]

adj.

1) прыго́жа скла́дзены (пра чалаве́ка)

2) прые́мнай фо́рмы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

разадзе́ць, ‑дзену, ‑дзенеш, ‑дзене; зак., каго-што.

Разм. Вельмі прыгожа, па-святочнаму адзець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

буке́т, -а, М -ке́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Падабраныя і прыгожа складзеныя ў пучок кветкі.

2. Сукупнасць араматычных і смакавых уласцівасцей чаго-н.

Б. чаю.

Гэта віно мае асаблівы б.

|| прым. буке́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Вы́радзіцца ’прыгожа апрануцца’ (Янк. Мат.). Запазычанне з рус. вырядиться ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

przystojnie

1. (толькі ў спалучэнні з дзеясловам) прыгожа;

przystojnie wygląda — прыгожа выглядае;

2. уст. прыстойна

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

jauntily

[ˈdʒɔntɪli]

adv.

1) жва́ва, вясёла; разма́шыста (ісьці́)

2) элега́нтна, прыго́жа, стылёва

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

банбанье́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Уст. Прыгожа аздобленая скрыначка для цукерак.

[Фр. bonbonnière.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)