пазніка́ць, 1 і 2 ас. адз. не ўжыв., -а́е; -а́ем, -а́еце, -а́юць; зак.

Знікнуць, перастаць існаваць — пра ўсё, многае; прапасці, схавацца — пра ўсё, многае, усіх, многіх.

Пазнікалі многія расліны на палях.

Недзе пазнікалі патрэбныя рэчы.

Байцы пазнікалі ў цемры.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зберагчы́, -рагу́, -ражэ́ш, -ражэ́; -ражо́м, -ражаце́, -рагу́ць; збяро́г, зберагла́, -ло́; -ражы́; -ражо́ны; зак., каго-што.

Захаваць, не даць знікнуць, сапсавацца, прапасці.

З. час.

З. грошы.

З. прадукты.

|| незак. зберага́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. зберажэ́нне, -я, н.

|| прым. зберага́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Счэ́за ’пагібель’, счэза́ць ’знікаць’, счэ́знуць ’згінуць, прапасці’ (ТС). Да чэзнуць, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

zaprzepaścić się

зак. падзецца; згубіцца; прапасці

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zawieruszyć się

зак. згубіцца; падзецца; прапасці

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

адмо́кнуць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -не; -мо́к, -кла; зак.

1. Зрабіцца мяккім ад вільгаці.

У вадзе лён адмок.

2. Намокшы, адстаць, аддзяліцца.

Наклейка адмокла.

3. Вымакнуць, прапасці ад лішку вільгаці (пра расліны).

У лагчыне бульба адмокла.

|| незак. адмака́ць, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

◎ Пачэ́пліць ’прапасці’ (жытк., Мат. Гом.). Відаць, да чапаць, параўн. валож. ’знішчаць’ (Сл. ПЗБ).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ашля́хнуць ’супакоіцца, прызвычаіцца?’ (Брыль, Вітрыжы, Мн., 1972, 194). Няясна, параўн. гродз. шляхнуць ’прапасці, змарнець’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дзе́цца, дзе́нуся, дзе́нешся, дзе́нецца; дзе́нься; зак. (разм.).

1. Знікнуць, прапасці.

Куды ён дзеўся? Нікуды ён не дзенецца.

2. Знайсці сабе месца, прытулак.

У незнаёмым горадзе не ведаеш, куды д. нанач.

|| незак. дзява́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

Куды ж мне д.? Кудысьці кнігі з паліцы дзяваюцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

zadziać się

зак. разм. падзецца; прапасці; загубіцца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)