ка́тэт, ‑а, М ‑тэце, м.

Кожная з дзвюх старон у прамавугольным трохвугольніку, якія ўтвараюць прамы вугал.

[Ад грэч. káthetos — адвес.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эзо́паўскі, ‑ая, ‑ае.

Багаты алегорыямі, намёкамі з мэтай скрыць прамы сэнс выказвання. Эзопаўскі стыль. Эзопаўская мова.

[Ад імя старажытнагрэчаскага байкапісца Эзопа.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прама...

Першая састаўная частка складаных слоў са знач.:

1) з прамым (у 1 знач.), напр.: прамабортны, прамадзюбы, прамазубы, прамакрылы;

2) прамы (у 1 знач.), напр.: прамавугольнік, прамаідучы, праманакіраваны, прамарослы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

descendant [dɪˈsendənt] n. нашча́дак;

a direct descendant прамы́ нашча́дак

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

шта́мбавы, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае прамы доўгі ствол, сцябло без бакавых адгалінаванняў. Штамбавая ружа. Штамбавы агрэст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

prosty

1. просты; прамы;

kąt prosty — прамы (просты) вугал (кут);

2. прасцякаваты, праставаты

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

арта-

(гр. orthos = прамы, правільны)

першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае паняццям «прамы», «правільны».

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

прама...,

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню слову «прамы» (у 1 знач.), напрыклад: прамавугольнік, прамавугольны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

sinlge-minded [ˌsɪŋglˈmaɪndɪd] adj.

1. прастаду́шны, шчы́ры, прамы́

2. мэтанакірава́ны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

прамаліне́йны, -ая, -ае.

1. Які размешчаны, ідзе па прамой лініі.

П. рух.

2. перан. Шчыры і прамы, але пазбаўлены неабходнай гібкасці; аднабаковы.

П. чалавек. П. адказ.

Дзейнічаць прамалінейна (прысл.).

|| наз. прамаліне́йнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)