прадстаўні́ца, ‑ы, ж.

Жан. да прадстаўнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

іншаро́дзец, -дца, мн. -дцы, -дцаў, м.

У царскай Расіі: ураджэнец усходняй ускраіны Расіі, прадстаўнік адной з нацыянальных меншасцей, пераважна ўсходняй.

|| прым. іншаро́дніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

паўнамо́цны bevóllmächtigt;

паўнамо́цны прадстаўні́к bevóllmächtigter Vertréter

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

заўко́мавец, ‑маўца, м.

Разм. Член, прадстаўнік заўкома.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

авангарды́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Прадстаўнік авангардызму.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

засяда́цель, -я, мн. -і, -яў, м.

Прадстаўнік насельніцтва, выбраны для ўдзелу ў разглядзе грамадскіх і крымінальных спраў у судзе.

Народны з.

|| прым. засяда́цельскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

бедуі́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Прадстаўнік качавых і паўкачавых арабаў-жывёлаводаў.

|| ж. бедуі́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. бедуі́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

самура́й, -я, мн. -і, -яў, м.

1. Член прывілеяванага ваенна-феадальнага саслоўя ў Японіі.

2. мн. Наогул прадстаўнік японскіх мілітарыстаў (разм.).

|| прым. самура́йскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

envoy [ˈenvɔɪ] n.

1. пасла́ннік (дыпламатычны прадстаўнік)

2. паслане́ц

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

паўнамо́цны полномо́чный;

~ны прадстаўні́к — полномо́чный представи́тель;

○ п. міні́стр — дип. полномо́чный мини́стр

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)