Мутня́ мутне́ ’узбоўтванне’, ’плёткі’, ’сварка, парушэнне згоды’, ’хлусня’, ’мешаніна вадкага з гушчай’ (Нас.; кобр., драг., З нар. сл., Сл. Брэс.). Рус. мутня́ ’беспарадак’, ’плёткі’, ’боль у жываце’. Да муці́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

unreliable [ˌʌnrɪˈlaɪəbl] adj. ненадзе́йны; невераго́дны;

an unreliable man ненадзе́йны чалаве́к;

unreliable rumour невераго́дныя плёткі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

фабрыкава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; незак., што.

1. Уст. Рабіць што‑н. фабрычным спосабам.

2. перан. Разм. Рабіць і распаўсюджваць што‑н. ілжывае, фальшывае. Фабрыкаваць плёткі. Фабрыкаваць фальшывыя дакументы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Káffeeklatsch

m -(e)s, -e разм. плёткі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

schwátzhaft, schwätzerisch

a балбатлі́вы, які́ перака́звае плёткі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Zuträgeréi

f -

1) плёткі

2) нагаво́ры, дано́сы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

зво́ды, ‑аў; адз. няма.

Разм. Нагаворы, плёткі. І жылося б, як у людзей, каб не чужыя зводы. Адамчык. Яго жонка зводы робіць, перадае другому, так толькі і жыве. Янкоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гавэ́нда

(польск. gawęda = гутарка)

1) невялікі эпічны жанр (паэтычны або празаічны) у польскай літаратуры эпохі рамантызму;

2) размова; плёткі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Klatsch

I

m -(e)s, -e зво́нкі ўда́р

II

m -(e)s, -e плёткі

~ herúmtragen* — плятка́рыць, разво́дзіць [разно́сіць] плёткі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

scandal

[ˈskændəl]

n.

1) сканда́л -у m.

2) га́ньба f.

3) зло́сныя плёткі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)