блё́хаць

‘пляскаць, плюхаць што-небудзь (напр., ваду) і ў якасці безасабовага дзеяслова (пачало блёхаць)’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. блё́хаю блё́хаем
2-я ас. блё́хаеш блё́хаеце
3-я ас. блё́хае блё́хаюць
Прошлы час
м. блё́хаў блё́халі
ж. блё́хала
н. блё́хала
Загадны лад
2-я ас. блё́хай блё́хайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час блё́хаючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

klapać

незак. пляскаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

адпля́скаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Перастаць пляскаць.

адпляска́ць, ‑пляшчу, ‑плешчаш, ‑плешча; зак., што.

Плешчучы, надаць чаму‑н. адпаведную форму.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сплю́щивать несов.

1. пляска́ць, спле́скваць, распле́скваць;

2. техн. сплю́шчваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

oklaskiwać

незак. пляскаць, апладзіраваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ладо́ши / бить, хло́пать в ладо́ши пля́скаць у ла́дкі (у дало́ні).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ляпать несов., прост., в разн. знач. ля́паць; (ударять — ещё) пля́скаць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

апладзі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак.

Пляскаць у далоні (у знак ухвалы або прывітання). Гледачы горача апладзіравалі артыстам, доўга не даючы ім пайсці са сцэны. Рамановіч.

[Ад фр. applaudir.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

pluskać

незак. пляскаць, плёскаць, плюскатаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

chlapać

незак. хлюпаць; пырскаць; пляскаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)