crybaby

[ˈkraɪ,beɪbi]

n., pl. -bies

пла́кса -ы m. & f., плаксу́ха f., плаксу́н -а́ m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ру́мза, ‑ы, ДМ ‑у, Т ‑ам, м.; ДМ ‑е, Т ‑ай (аю), ж.

Разм. Той (тая), хто многа, без дастатковай прычыны плача; плакса. У дзяўчынкі на вачах нагарнуліся слёзы, але яна не плакала, бо не была румзай. Рылько.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рёва м. и ж., прост. (о мальчике) раву́н, -на́ м., ру́мза, -зы м., пла́кса, -сы м., плаксу́н, -на́ м.; (о девочке) раву́ха, -хі ж., ру́мза, -зы ж., пла́кса, -сы ж., плаксу́ха, -хі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ва́кса 1 (БРС). З ням. Wachs ’воск’, Schuhwachs ’вакса для ботаў’ (Фасмер, 1, 267; Рудніцкі, 1, 296).

Ва́кса 2 ’плакса’ (З нар. сл.). Другая частка дзіцячай «дражнілкі» плакса‑вакса, утворанай шляхам экспрэсіўнай рэдуплікацыі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Плаксэ́та ’плакса’ (смарг., Сл. ПЗБ). Да плакса! (гл.). Суфікс ‑эт‑а са структурным элементам ‑т‑ узыходзіць да шэрагу балт. суфіксаў з ‑t‑/‑d‑ (‑etas, ‑eta, ‑etas,‑das, ‑dė і інш.) з экспрэсным значэннем.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Крывэ́дла ’крыкуха, плакса’ (Яўс.). Да крывіцца ’грымаснічаць’. Гл. крывы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

weeper

[ˈwi:pər]

n.

1) пла́кса f.; плаксу́н -а́ m., плаксу́ха f.

2) пла́чка, галасі́льніца f. (па нябо́жчыку)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

beksa

ж./м. разм. плакса, плаксуха; плаксун; равун; равуха

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Рэ́воцень ’плакса’ (ТС). Экспрэсіўная форма з адценнем асуджэння ад раўці (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ню́ня разг. ру́мза, -зы м. и ж.; ню́ня, -ні м. и ж.; пла́кса, -сы м. и ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)