першаку́рснік, ‑а, м.

Студэнт, навучэнец першага курса.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

balcony [ˈbælkəni] n.

1. балко́н;

a recessed balcony ло́джыя

2. theatre балко́н пе́ршага я́руса

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

at first blush

зь пе́ршага по́зірку; на пе́ршую ду́мку

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

першаку́рсны, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які мае адносіны да першага курса.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заі́мка, -і, ДМ -мцы, мн. -і, -мак, ж.

У мінулым: зямельны ўчастак, заняты па праву першага валодання, звычайна ўдалечыні ад іншых ворных зямель; цяпер на Урале і ў Сібіры — назва некаторых невялікіх адцаленых пасяленняў (земляробчых, паляўнічых, рыбалавецкіх).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перадзі́р, ‑у, м.

Спец. Прадукт першага памолу зерня пры вырабе круп.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перадма́йскі, ‑ая, ‑ае.

Які бывае перад святам Першага мая. Перадмайская працоўная вахта.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перша...

Першая састаўная частка складаных слоў са знач.:

1) які адносіцца да чаго-н. першага па ліку, напр.: першакласнік, першамайскі;

2) самы ранні, які дзейнічае раней за іншых, напр.: першадрукар, першапраходца;

3) самы лепшы ў якіх-н. адносінах, напр.: першакласны, першагатунковы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дэкара́цыя, -і, мн. -і, -цый, ж.

1. Жывапісная або архітэктурная выява месца і абставін сцэнічнага дзеяння.

Д. першага акта.

2. перан. Пра што-н. паказное, штучнае.

Перамена дэкарацый — аб змяненні абставін, становішча спраў, агульнага выгляду чаго-н.

|| прым. дэкарацы́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пярша́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Карова першага цялення; першацёлка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)