Перчакоўка ’пярцоўка’ (Растарг.), укр. перчаківка гарэлка, настоеная на перцы’. Ад перчакава́ць (перчыкова́ць) ’перчыць, класці перац у страву’ (ТС). Да перац (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

бакале́я, ‑і, ж.; зб.

Некаторыя харчовыя тавары: мука, крупы, цукар, а таксама прыправы: гваздзіка, карыца, перац і пад.

[Араб. bakkal.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

all-spice

[ˈɔlspaɪs]

n.

1) пімэ́нт -у m. (прыпра́ва)

2) яма́йскі пе́рац; паху́чы пе́рац

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

black pepper

чо́рны пе́рац

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

papryka

ж. бат. балгарскі перац; папрыка (Capsicum onnuum L.);

papryka czerwona (zielona) — чырвоны (зялёны) перац

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Pimént

m, n -es, -e яма́йскі [гваздзіко́вы] пе́рац

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Páprika

m -s, -s чырво́ны (стручко́вы) пе́рац

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

піперана́л

(ад лац. piper = перац)

тое, што і геліятрапін.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

◎ Пе́рніца ’перачніца’ (Нас., Лруш.). З больш старога пьпьр‑ ннца < пьпьрь > перац (гл.). Аналагічнае выпадзенне ў польск. р terno < pierzno, pierny < pierzny.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

pieprz, ~u

м. перац;

pieprz naturalny — чорны перац;

pieprz ziołowy — сумесь перцу і прыпраў;

gdzie pieprz rośnie — чорт ведае дзе

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)