перагру́зкі, -зак, адз. перагру́зка, -і, ДМ -зцы, ж.

1. гл. перагрузіць.

2. Перавышэнне нармальнай для каго-, чаго-н. сілы цяжару, тэмпературы і пад. (спец.).

Пераносіць атмасферныя п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перано́сіцца, ‑ношуся, ‑носішся, ‑носіцца; незак.

1. Незак. да перанесціся.

2. Зал. да пераносіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

transport​2 [trænˈspɔ:t] v. пераво́зіць, перамяшча́ць; перано́сіць (у думках)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ксерафі́ты, ‑аў; адз. ксерафіт, ‑у, М ‑фіце, м.

Засухаўстойлівыя расліны, здольныя пераносіць перагрэў і абязводжванне.

[Грэч. xēros — сухі і phyton — расліна.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цеплалю́б, ‑а, м.

Пра жывую істоту або расліну, якая любіць цяпло, не пераносіць нізкай тэмпературы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

port​3 [pɔ:t] v. comput. перано́сіць (праграму з камп’ютара на камп’ютар)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

сухалюбі́вы, ‑ая, ‑ае.

Такі, што добра пераносіць сухасць паветра і глебы, добра расце ў засушлівых мясцовасцях (пра расліны). Сухалюбівы хмызняк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цярпе́нне, -я, н.

1. Здольнасць цярпець, стойка пераносіць жыццёвыя нягоды.

Няма цярпення слухаць яе скаргі.

2. Настойлівасць, уменне захоўваць вытрымку ў якой-н. справе, рабоце.

Работа з дзецьмі патрабуе вялікага цярпення.

◊

Цярпенне лопнула (разм.) — не хапіла вытрымкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сноси́ть​IV несов. (выносить обиды) зно́сіць, перано́сіць; (терпеть) цярпе́ць; см. снести́​II.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сто́ік, ‑а, м.

1. Паслядоўнік філасофіі стаіцызму.

2. перан. Пра чалавека, які стойка і мужна пераносіць усе жыццёвыя выпрабаванні, нягоды, цяжкасці.

[Грэч. stōikos.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)