the blazes

Sl.

пяке́льны аго́нь, пе́кла n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

вельзеву́л

(ст.-яўр. Beel-zebul)

кніжн. валадар пекла, чорт, д’ябал.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Пе́кальнік ’той, хто адпраўляе ў пекла’ (Рам.), смал. пеке́льнік ’памагаты д’ябла’, укр. пеке́льник ’д’ябал, жыхар пекла’. Запазычана з польск. piekielnik ’д’ябал; асуджаны на вечныя пакуты; бязбожнік; скандаліст’ < ст.-чэш. pekelník ’д’ябал; пракляты чалавек у пекле’ са зменай націску пад уплывам пе́кла, параўн. пяке́льны (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Inférno

n -s пе́кла; апраме́тная

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

underworld [ˈʌndəwɜ:ld] n.

1. падо́нкі грама́дства; «дно»; злачы́нны свет

2. the underworld апраме́тная, пе́кла; падзе́мнае ца́рства

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

чарнаску́ры, ‑ая, ‑ае.

Які мае цёмную скуру; з цёмнай скурай. Гэта ў пекла загналі яны [каралі] Бедакоў, тых людзей чарнаскурых. Бялевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тарта́р та́ртар

(гр. Tartaros)

падземнае царства мёртвых, пекла ў старажытнагрэчаскай міфалогіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

разгубля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак.

Тое, што і разгубіць. Мы ж прайшлі гэта пекла, Хоць і шмат разгублялі, Непахісна пранеслі Чырвоны штандар. Броўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спараджэ́нне н. Erzeúgnis n -ses, -se;

◊

спараджэ́нне пе́кла Áusgeburt der Hölle

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

кроме́шный разг. пяке́льны; апраме́тны;

◊

ад кроме́шный сапра́ўднае пе́кла;

тьма кроме́шная апраме́тная це́мра.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)