Verbum

любо́ў, -бві і -бо́ві, ж.

1. Пачуццё сардэчнай прыхільнасці, адданасці каму-, чаму-н.

Л. да радзімы.

Мацярынская л.

2. Схільнасць, цяга да чаго-н.

Л. да музыкі.

3. Тое, што і каханне, а таксама пра чалавека, які выклікае гэта пачуццё.

Мая л.

вой, выкл.

Выказвае пачуццё болю, страху, трывогі, здзіўлення, захаплення, радасці.

Вой, уцякайма адсюль.

Вой, якая ты шчаслівая.

замілава́нне, -я, н.

Пачуццё пяшчоты да каго-, чаго-н., любаванне кім-, чым-н.

Слёзы замілавання.

Прыйсці ў з.

давяра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

1. гл. даверыць.

2. каму. Выказваць пачуццё даверу.

Ён мне давярае ва ўсім.

каха́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак., каго (што) і без дап.

Мець вялікае сардэчнае пачуццё да асобы іншага полу.

лю́бы, -ая, -ае.

Які выклікае пачуццё любові, карыстаецца любоўю; блізкі, дарагі, мілы.

Любая матуля.

Расставацца з любым (наз.).

шэсць, шасці́, шасцю́, ліч. кольк.

Лік, лічба і колькасць 6.

|| парадк. шо́сты, -ая, -ае.

Шостае пачуццё (інтуітыўнае адчуванне).

эмо́цыя, -і, мн. -і, -цый, ж. (кніжн.).

Душэўнае перажыванне, пачуццё.

Э. радасці.

|| прым. эмацыяна́льны, -ая, -ае.

Эмацыянальнае ўздзеянне.

нязве́даны, -ая, -ае.

Які не даследавалі, не вывучылі раней; зусім незнаёмы.

Н. край.

Нязведанае пачуццё.

|| наз. нязве́данасць, -і, ж.