храмасо́ма, -ы, мн. -ы, -со́м, ж. (спец.).

Пастаянная састаўная частка ядра жывёльных і раслінных клетак, носьбіт спадчыннай інфармацыі.

|| прым. храмасо́мны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пастая́нны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пастая́нны пастая́нная пастая́ннае пастая́нныя
Р. пастая́ннага пастая́ннай
пастая́ннае		 пастая́ннага пастая́нных
Д. пастая́ннаму пастая́ннай пастая́ннаму пастая́нным
В. пастая́нны (неадуш.)
пастая́ннага (адуш.)		 пастая́нную пастая́ннае пастая́нныя (неадуш.)
пастая́нных (адуш.)
Т. пастая́нным пастая́ннай
пастая́ннаю		 пастая́нным пастая́ннымі
М. пастая́нным пастая́ннай пастая́нным пастая́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

алкагалі́зм, ‑у, м.

Хваравітая, пастаянная цяга да алкагольнага пітва; п’янства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэрмаста́т, ‑а, М ‑стаце, м.

Апарат, у якім падтрымліваецца пастаянная тэмпература пры дапамозе аўтаматычных рэгулятараў.

[Ад грэч. thermē — цяпло, гарачыня і statos — стаячы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

атрыбу́т, -а, М -бу́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Неабходная, пастаянная характэрная прымета, уласцівасць чаго-н., прыналежнасць (кніжн.).

2. У граматыцы: тое, што і азначэнне.

|| прым. атрыбуты́ўны, -ая, -ае (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

храмасо́ма, ‑ы, ж.

Спец. Пастаянная састаўная частка клетачнага ядра жывёльных і раслінных арганізмаў, носьбіт спадчыннага рэчыва.

[Ад грэч. chrōma — колер, фарба і sōma — цела.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

куско́ва-пастая́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. куско́ва-пастая́нны куско́ва-пастая́нная куско́ва-пастая́ннае куско́ва-пастая́нныя
Р. куско́ва-пастая́ннага куско́ва-пастая́ннай
куско́ва-пастая́ннае		 куско́ва-пастая́ннага куско́ва-пастая́нных
Д. куско́ва-пастая́ннаму куско́ва-пастая́ннай куско́ва-пастая́ннаму куско́ва-пастая́нным
В. куско́ва-пастая́нны (неадуш.)
куско́ва-пастая́ннага (адуш.)		 куско́ва-пастая́нную куско́ва-пастая́ннае куско́ва-пастая́нныя (неадуш.)
куско́ва-пастая́нных (адуш.)
Т. куско́ва-пастая́нным куско́ва-пастая́ннай
куско́ва-пастая́ннаю		 куско́ва-пастая́нным куско́ва-пастая́ннымі
М. куско́ва-пастая́нным куско́ва-пастая́ннай куско́ва-пастая́нным куско́ва-пастая́нных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

liaison [liˈeɪzn] n.

1. (between) пастая́нная су́вязь, абме́н інфарма́цыяй

2. любо́ўная су́вязь

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Квант дзеяння, гл. Планка пастаянная

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

канста́нта, ‑ы, ж.

1. Пастаянная велічыня (у матэматыцы, фізіцы, хіміі). Канстанта цеплаправоднасці.

2. Пастаянны элемент, часцей пастаянны націск на пэўным складзе, у рытмічнай арганізацыі верша.

[Ад лац. constans.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)