этыке́т, -у, М -ке́це, м.

Устаноўлены парадак паводзін, формы абыходжання ў якім-н. асяродцзі, грамадстве.

Дыпламатычны э.

|| прым. этыке́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

обла́женный

1. прыве́дзены ў пара́дак;

2. ула́джаны; см. обла́дить;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

ладкава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; незак., што.

Прыводзіць у парадак, уладжваць.

Л. рэчы.

|| зак. уладкава́ць, уладку́ю, уладку́еш, уладку́е; уладкава́ны.

|| наз. уладкава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

лічэ́бнік, -а, мн. -і, -аў, м.

У граматыцы: часціна мовы, якая абазначае колькасць або парадак прадметаў пры іх лічэнні.

Колькасныя лічэбнікі.

Зборныя лічэбнікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

укла́д¹, -у, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

Устаноўлены або ўсталяваны парадак, лад (грамадскага жыцця, побыту і пад.).

Новы ў. жыцця.

Гаспадарчы ў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Вы́парадчыць ’прыводзіць у парадак; дакладна выконваць даручэнні’ (Нас.). Гл. парадак.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Márschfolge

f -, -n вайск. пара́дак прахо́джання [ру́ху], пахо́дны пара́дак

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Réihenfolge

f -, -n паслядо́ўнасць, пара́дак;

alphabétische ~ алфаві́тны пара́дак

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

папара́дкаваць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак., што.

Прывесці ў парадак; навесці парадак. — Ты папарадкуй рэчы, Танечка, а я схаджу ў рэдакцыю, — сказаў Сяргей. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Пу́ціць ’прыводзіць у парадак’ (бялын., Мат. Гом.). Да пуць ’лад, парадак’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)