beschädigen

vt прычыні́ць шко́ду; пашко́дзіць, папсава́ць; пара́ніць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

вы́бузаваць

‘вельмі папсаваць, патрапаць, запэцкаць што-небудзь; скончыць грубіяніць, хуліганіць’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вы́бузую вы́бузуем
2-я ас. вы́бузуеш вы́бузуеце
3-я ас. вы́бузуе вы́бузуюць
Прошлы час
м. вы́бузаваў вы́бузавалі
ж. вы́бузавала
н. вы́бузавала
Загадны лад
2-я ас. вы́бузуй вы́бузуйце
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́бузаваўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

◎ *Пачу́баць, почу́баць ’пашкодзіць, папсаваць’ (ТС). Да чуб (гл.); параўн. таксама чу́бацца ’чубіць адзін аднаго’, чубіць ’біць, тузаць’ (ТС).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

spaprać

зак. разм. папсаваць; запароць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

spieprzyć

зак. папсаваць; праваліць (справу)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

nadpsuć

зак. крыху папсаваць, прыпсаваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

nadwerężyć

зак. папсаваць, сапсаваць, пашкодзіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

uszkodzić

зак. папсаваць; сапсаваць; пашкодзіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Пане́хтуваць ’зганьбіць’ (Сл. ПЗБ). Укр. поне́хтувати ’пагрэбаваць; папсаваць, зрабіць шкоду’. Ад nechati (гл: няхай) з т укладным у выніку экспрэсіўнага характару слова.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

папсава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад папсаваць.

2. у знач. прым. Які стаў непрыдатным, непрыгодным; сапсаваны. У некаторых адсеках ляжала рознае ламачча, папсаваная мэбля, струхлелыя сеннікі. Арабей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)