папо́ўна, ‑ы, ж.

Разм. Дачка папа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

pontiff [ˈpɒntɪf] n. fml

1. Па́па Ры́мскі

2. епі́скап, архірэ́й

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Holy Father [ˌhəʊliˈfɑ:ðə] n. the Holy Father Яго́ Свя́тасць (Рымскі Папа)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

pope [pəʊp] n.

1. the Pope Па́па Ры́мскі

2. eccl. епі́скап

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ри́мский ры́мскі;

ри́мское пра́во юр. ры́мскае пра́ва;

ри́мская це́рковь ры́мская царква́;

ри́мские ци́фры ры́мскія лі́чбы;

ри́мский Па́па церк. Ры́мскі Па́па.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кансісто́рыя, -і, ж.

1. Царкоўна-адміністрацыйны і царкоўна-судовы орган пры епархіяльным архірэі ў дарэвалюцыйнай Расіі.

2. У каталіцкай царкве: нарада, савет кардыналаў які ўзначальвае Папа Рымскі.

|| прым. кансісто́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

papież

м. рэл. папа

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

каталіцы́зм, ‑у, м.

Веравызнанне заходняй хрысціянскай царквы, якую ўзначальвае рымскі папа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папо́віч, ‑а, м.

Разм. Сын папа; чалавек, які паходзіць з духоўнага роду.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

завіду́шчы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Зайздросна прагны. У папа вочы завідушчыя, рукі заграбушчыя. З нар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)