цэфалакары́ды
(н.-лац. cephalocarida)
падклас ракападобных; жывуць на пясчаным дне ў Атлантычным і Ціхім акіянах.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
андрэі́ды
(н.-лац. andreaeidae)
падклас лістасцябловых імхоў; пашыраны па ўсім зямным шары, прадстаўлены адзіным родам андрэя.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
архаза́ўры
(ад гр. archaios = старажытны + -заўр)
падклас вымерлых (тэкадонты, дыназаўры, птэразаўры) і сучасных (кракадзіл) паўзуноў (дыапсідаў).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
лепідаза́ўры
(н.-лац. lepidosauria)
падклас паўзуноў (дыапсідаў), які ўключае атрады эазухій (выкапнёвыя формы), дзюбагаловых і лускаватых.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
паўрапо́ды
(н.-лац. pauropoda)
падклас мнаганожак, пашыраны амаль ва ўсіх геаграфічных зонах, акрамя пустынь і тундры.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
пірасо́мы
(ад піра- + сома)
падклас марскіх хордавых жывёл падтыпу тунікатаў, здольныя ярка свяціцца дзякуючы сімбіятычным бактэрыям.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
хетэты́ды
(н.-лац. chaetetida)
падклас вымерлых беспазваночных жывёл класа каралавых паліпаў, якія жылі ў ардовіку — неагене.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
астрако́ды
(н.-лац. ostracoda)
падклас ракападобных; насяляюць марскія і прэсныя вадаёмы, з’яўляюцца кормам для рыб; ракушкавыя ракападобныя.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
наўтылаідэ́і
(н.-лац. nautiloidea)
падклас галаваногіх малюскаў, які ўключае адзін сучасны і каля 700 выкапнёвых родаў; чатырохжаберныя.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
фарамініфе́ры
(н.-лац. foraminifera)
падклас прасцейшых класа саркодавых; уключае каля 20 тысяч марскіх сучасных і выкапнёвых відаў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)