tafla

ж.

1. пласціна, пліта, ліст;

2. гладкая паверхня;

tafla wody — гладкая паверхня вады;

tafla lodu — гладкая паверхня лёду

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

раўні́на, -ы, мн. -ы, раўні́н, ж.

Роўная, без вялікіх узгоркаў зямная паверхня.

Р. цягнулася да самага лесу.

|| прым. раўні́нны, -ая, -ае.

|| наз. раўні́ннасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

баразнава́ты, ‑ая, ‑ае.

Разм. Пакрыты барознамі, баразёнкамі. Баразнаватая паверхня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фака́льны физ. фока́льный;

~ная адле́гласць — фока́льное расстоя́ние;

~ная паве́рхня — фока́льная пове́рхность

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

фока́льный физ. фака́льны;

фока́льное расстоя́ние фака́льная адле́гласць;

фока́льная пове́рхность фака́льная паве́рхня.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

пло́скасць, -і, мн. -і, -ей, ж.

1. гл. плоскі.

2. У геаметрыі: паверхня, якая мае два вымярэнні.

Лінія на плоскасці.

3. Роўная, гладкая паверхня.

П. самалёта (крыло). Нахіленая п.

Каціцца па нахіленай плоскасці (перан.: пра паступовае маральнае падзенне).

4. перан. Галіна, сфера распаўсюджання чаго-н., пункт гледжання.

Разгледзець пытанне ў іншай плоскасці.

|| прым. пло́скасны, -ая, -ае (да 2 знач.).

Плоскасныя вымярэнні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

брушы́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да брушыны. Брушынная паверхня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

undulation [ˌʌndjuˈleɪʃn] n.

1. хва́лістасць

2. няро́ўная паве́рхня

3. tech. ундуля́цыя, хва́лісты рух

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

не́руш, -ы, Т -шшу, ж.

Што-н. некранутае (нявораная зямля, дзікі лес, грыбное месца і пад.); некранутая паверхня чаго-н.

Неаглядная н. тундры.

|| прым. не́рушны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

смаржо́к, -жка́, мн. -жкі́, -жко́ў, м.

Веснавы грыб на кароткай ножцы і з шапкай, паверхня якой маршчыністая, у звілістых складках.

|| прым. смаржко́вы, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)