unworthily

[ʌnˈwɜ:rðɪli]

adv.

недасто́йна, ні́зка, по́дла; гане́бна

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

про́низь ж., уст.

1. (бисерина) па́церка, -кі ж.;

2. (нитка с бусами и т. п.) ні́зка, -кі ж., шнуро́к, -рка́ м.;

про́низь же́мчуга ні́зка (шнуро́к) жэ́мчугу, па́церкі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Кука́н ’шнурок, на які нанізваецца злоўленая рыба’ (Сцяшк.), ’нізка рыбы’ (Сл. паўн.-зах.). Да кука 1 (гл.), паколькі гэта назва звязана з глушэннем рыбы. Першапачаткова кукан ’нізка глушанай рыбы’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

зо́рыць, зору, зорыш, зорыць; незак.

Глядзець, углядацца; сачыць. Марына кланяецца нізка, І Богут зорыць весялей. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ По́пуха ’нізка лістоў тытуню’ (ТС). Гл. папуша.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

трагі́чнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць трагічнага. Лабановіч напускае на сябе трагічнасць, нізка звешвае галаву і журботна трасе ёю. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Абчыка́ніць ’абстрыгчы роўна, нізка’ (Юрч. Сін.), кантамінацыя аббалваніць і чыканіць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Мяту́шка ’нізка (рыбы, грыбоў)’ (беш., Нар. сл.). Да матушка (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вяно́к, -нка́, мн. -нкі́, -нко́ў, м.

1. Сплеценыя ў кружок лісты, кветкі.

В. з валошак.

Лаўровы в.

2. Тое, што і вянец (у 5 знач.).

3. Тое, што і нізка¹, вязка (у 2 знач.).

В. грыбоў.

|| памянш. вяно́чак, -чка, мн. -чкі, -чкаў, м. (да 1 знач.).

|| прым. вяно́чны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

◎ *Мятчы́шча, метчышчэ ’нізка, на якую нанізваюць рыбу’ (ТС). Да мётка (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)