па-няме́цку deutsch; auf Deutsch; in Deutsch (на нямецкай мове); auf déutsche Art (на нямецкі манер);

гавары́ць [размаўля́ць] па-няме́цку deutsch spréchen*; das Déutsche behérrschen (валодаць нямецкай мовай);

як гэ́та бу́дзе [называ́ецца] па-няме́цку? wie heiβt das auf Deutsch?

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

BDI

= Bundesverband der Deutschen Industrie – Федэральнае аб’яднанне нямецкай прамысловасці

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

schwéizerdeutsch

a швейца́рская няме́цкая мова; швейца́рскія гаво́ркі няме́цкай мо́вы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

член, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Асоба (а таксама краіна, арганізацыя), якая ўваходзіць у склад якога-н. саюза, аб’яднання, групы, таварыства.

Правадзейны ч.

Нацыянальнай акадэміі навук.

Ч.

Арганізацыі Аб’яднаных Нацый.

2. Адна з састаўных частак якога-н. цэлага.

Ч. прапорцыі (спец.). Ч. сказа.

3. Частка цела чалавека або жывёлы (часцей пра канечнасці).

4. Тое, што і артыкль (спец.).

Азначальны ч. (напр., у нямецкай мове — der, die, das).

|| прым. чле́нскі, -ая, -ае (да 1 знач.) і чле́нны, -ая, -ае (да 4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

◎ Крама́ль ’спражка’ (Сл. паўн.-зах.). Параўн. ням. Klammer ’тс’ (там жа, 2, 514). Новае запазычанне з нямецкай мовы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ На́дубель ’гэбель выбіраць канты ў дошках’ (Сцяшк. Сл.). Запазычанне з нямецкай мовы (?), другая частка выразна адлюстроўвае ням. Hebel.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

FDJ

= Freie Deutsche Jugend – Саюз свабоднай нямецкай моладзі (гіст., ГДР)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

пу́мі

(венг. pumi)

парода сабак з групы пастухоўскіх аўчарак, выведзеная ў Венгрыі скрыжаваннем пулі з нямецкай і французскай аўчаркамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

шванк

(ням. Schwank = літар. жарт)

жанр нямецкай гарадской літаратуры 13—17 ст., кароткае гумарыстычнае апавяданне ў вершах або прозе.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Тэрары́зм ‘палітыка і тактыка тэрору’ (ТСБМ), праз рус. террори́зм, дзе, верагодна, з нямецкай. Паходзіць ад лац. terror ‘жах’, гл. тэрор.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)