і́дал, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Статуя бажаства, якому пакланяюцца.

2. перан. Пра таго, каго горача любяць, хто з’яўляецца прадметам нізкапаклонства.

3. Нягоднік (разм., лаянк.).

Гэты і. высадзіў шыбу.

|| прым. і́дальскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

skunk [skʌŋk] n.

1. zool. скунс, смярдзю́чка

2. infml дрэнь, падлю́га, няго́днік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

агі́днік, ‑а, м.

Лаянк. Нягоднік, паганец, брыдота. [Ліндэ:] — Даволі глядзець, як звер, на свайго гаспадара... На свайго карміцеля... Чуеш, агіднік? Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мерза́вец бран. няго́днік, -ка м.; (пакостник) паску́днік, -ка м., пага́нец, -нца м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Kanaille

[ka'naljə]

f -, -n падлю́га, няго́днік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

nikczemnik

м. нягоднік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

зако́нчаны¹, -ая, -ае.

1. Які мае неабходную паўнату, цэласнасць.

Закончаная думка.

З. сказ.

2. Які дасягнуў дасканаласці ў якой-н. справе, мастацтве, цалкам сфарміраваны (кніжн.).

З. майстар.

З. мастак.

3. Пра чалавека як носьбіта адмоўных якасцей.

З. нягоднік.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рака́лия м. и ж., прост., уст., бран. няго́днік, -ка м., няго́дніца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

łotr

м. падлюга, нягоднік; лотр;

kawał ~a — закончаны нягоднік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

паршы́вец, ‑шаўца, м.

Разм. Дрэнны чалавек; нягоднік. — Я не магу сядзець за адным сталом з такім паршыўцам, — сказаў я, — і быць яго раднёй. Самуйлёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)